و بدون شناخت معنایی و پی بردن به رازهای نهان در نمادها خواننده یا پژوهشگر نمی تواند به شناخت درستی از مفهوم شعر برسد زیرا به گفته ی احمد شاملو:”آثار من،خود اتوبیو گرافی کاملی است.من به این حقیقت معتقدم که شعر برداشت هایی از زندگی نیست؛ بلکه یکسره خود زندگی .”

و به گفته ی خود سید علی صالحی”شعر همه چیز انسان است و همه چیز برای انسان است.اساس عشق همین است به هر آگاهی بر این زمین ، کاستن از اضطراب جهان و افزودن بر آرامش آدمی.شعر ،رستگاری زبان را بشارت می دهد.رستگاری زبان،رهایی اندیشه را تضمن می کند،و رهایی اندیشه ،آخرین آواز شاعران مسئول است،چه در برابر زبان،چه مقابل مردم خویش.(سید علی صالحی،مجموعه اشعار،1385)

سید علی صالحی در اول فروردین سال 1334 در روستای آب ریزکی از بخش مرغاب شهرستان ایذه در استان خوزستان در خانواده ای پر جمعیت و اهل شعر ، ادب و کشاورز پیشه دیده به جهان گشود.در همان ابتدا نان آوری را در کنار تحصیلات تجربه کرد.

سال 1350،جدا از فعالیت های ادبی-فرهنگی دوران دبیرستان ،سرآغاز پویا و معرفی شعر صالحی   محسوب می شود. در همین سال ها بود که اشعارش به کمک ابوالقاسم حالت در مجله بومی شرکت نفت چاپگردید. صالحی کم کم به همراه تنی چند از شاعران جنوب، به پی ریزی موجی در شعر به نام موج ناب پرداخت که اولین بارقه های آن در شعر آریا آریا پور دیده شدو توسط منوچهر آتشی در مجله ی تماشا پیگیری و مطرح شد.

وی در دی ماه 1356 به عنوان برنده ی جایزه ی ادبی فروغ فرخزاد در شعر معرفی می شود و در سال 1358 بعد از پذیرش در رشته ی ادبیات فارسی دانشکده  هنر های دراماتیک به عضویت کانون نویسندگان ایران در می آید.هم چنین به کار در مطبوعات مشغول می شود. گرایش سید علی صالحی از سال 1364 تا کنون به شعر گفتار و تداوم بخشیدن به این جنبش است. به قول شاعر «شعرگفتار» شعر وحدت،آرامش و صلح است. آن هم با زبانی به سادگی سلام و علیک دو همسایه با هم ! شعر گفتار شعر همه است. عاری از هر نوع سیطره ی طبقاتی به معنای زبانی آن و روح معترض انسان ایرانی معاصر را در حوزه گفت و گو تعبیر می کنیم. از آنجا که تا کنون هیچ کتاب خاصی از صالحی در راستای سبک و شیوه ی شاعری وی به چاپ نرسیده است مصاحبه هایش بهترین منبع برای بررسی تئوریک زبان شعری اوست.

در بحث تئوری شعر گفتار،نکته ای که تئوریسین آن سید علی صالحی بیشتر بر آن تکیه می کند، وجهه ی تکاملی آن است. او بر این اعتقاد است که این شعر، هم در گذشته ی نزدیک و هم د رگذشته ی دور ریشه دارد. در ریشه یابی مورد نظر صالحی، شعر گفتار خودش را از دیگر فرقه های روشنفکری شعر جدا می کندو ظهور یک موج نیست و تئوریسین بر جنبش بودن این حرکت آگاهانه مصر است.(شرح حاشیه ص 344)

صالحی پس از عبور از جریان موج ناب به زبان آرکائیک(باستان گرا) روی می آورد و در این باره چنین می گوید: «کتبی که به کتاب های آسمانی معروف اند از عالی ترین مجموعه هایی هستند که مثلشان نمی توان سرود.من در جست و جوی جلوه ی نهایی شعر به این تعیین رسیدم.(همشهری؛1381،ص19)

هم چنین می گوید:«غزل های سلیمان یا گاثاهای اوستا،ماندگارترین شعرهای بشری به شمار می روند. چه کسی قادر به انکاراین حقیقت است.هزاران بار می توان از این متون