رشته مدیریت همه موضوعات و گرایش ها : صنعتی ، دولتی ، MBA ، مالی ، بازاریابی (تبلیغات - برند - مصرف کننده -مشتری ،نظام کیفیت فراگیر ، بازرگانی بین الملل ، صادرات و واردات ، اجرایی ، کارآفرینی ، بیمه ، تحول ، فناوری اطلاعات ، مدیریت دانش ،استراتژیک ، سیستم های اطلاعاتی ، مدیریت منابع انسانی و افزایش بهره وری کارکنان سازمان

در این سایت مجموعه بسیار بزرگی از مقالات و پایان نامه ها با منابع و ماخذ کامل درج شده که قسمتی از آنها به صورت رایگان و بقیه برای فروش و دانلود درج شده اند

یکی از مهم ترین تعاریف ارائه شده در مورد سرمایه اجتماعی تعریفی است که پونتام ارائه کرده است ، پونتام (2000) برای سرمایه اجتماعی از دو مفهوم پل و اتصال ( پیوند ) استفاده می کند، سرمایه اجتماعی در معنای اتصال ( پیوند ) به دنبال تجسم روابط نزدیک در داخل تیم ، یکپارچگی هنجارها و هویت گروهی از طریق گروه های اجتماعی قوی است ، این نوع سرمایه اجتماعی ممکن است عملکرد را تحت تاثیر قرار داده و موجب اشتراک دانش و ارتباط ، رضایت ، کاهش فرصت طلبی و افزایش همکاری در بین کارکنان شود ، هم چنین سرمایه اجتماعی در معنای پل زدن بیان کننده روابط بین کارکنان در تیم های مختلف و امکان نقض مرزهای گروه ها می باشد ، این نیز می تواند بر عملکرد از طریق ایجاد دانش در کل سازمان ، نوآوری و جریات اطلاعات تأثیر بگذارد(Gonczaryk ; 2011: 63) و درجایی دیگر سرمایه اجتماعی را این گونه تعریف می کند : »سرمایه اجتماعی ، ویژگی هایی از زندگی اجتماعی شامل شبکه ها ، هنجارها و اعتماد است که مشارکت کنندگان را قادر می سازد تا در همکاری با هم اثربخش تر باشند و بتوانند یک هدف مشترک را دنبال کنند« ( افجه ؛ محمود زاده ؛ 1390 : 4 ). هم چنین او استدلال می کند که سرمایه اجتماعی از حس ” فضیلت مدنی ” جاسازی شده در یک شبکه روابط متقابل نگه می دارد ، در حالی که یک جامعه با وجود فضیلت مدنی اما افراد جدا شده ، لزوما غنی از سرمایه اجتماعی نمی باشد(Prasad adhikari & Goldey ; 2010 : 185).
از دیدگاه سازمانی ، گوشال وناهاپیت ) 1998 ) سرمایه اجتماعی را به عنوان جمع منابع بالفعل وبالقوه موجود در درون، قابل دسترس از طریق ، وناشی شده از شبکه روابط یک فرد یا یک واحد اجتماعی تعریف می کنند . از دیدگاه آنها سرمایه اجتماعی یکی از قابلیت ها و دارائی های مهم سازمانی است که می تواندبه سازمان ها در خلق وتسهیم دانش کمک بسیار نماید و برای آنها در مقایسه با سازمانهای دیگر»مزیت سازمانی پایدار « ایجاد کند ( قلیچ لی و مشبکی ؛ 1385 : 130 ) .
سرمایه اجتماعی سازمانی توصیف کننده روابط عاطفی در میان کارکنان و شامل سطح بالایی از اعتماد ، هنجارهای مشترک ، تعهدات درک شده و حس شناسایی متقابل است(Bolino ; Turnley; Blood good 2002 : 507). سرمایه اجتماعی در سازمان ها در واقع توصیف کننده ساختار و محتوای روابط در میان افرادی است که ، اجرای تقش می کنند و موجب ایجاد انسجام داخلی و چشم انداز های مشترک در میان کارکنان و به دنبال ایجاد یک هویت قوی با شرکت ، ماموریت و اهداف آشکار جمعی است; 2013 : 679) Hsun Chuang ; jer Chen ; Wen Chuang ) . لینا و بِرن (1999) سرمایه اجتماعی سازمانی را به عنوان منبعی که ناشی از ویژگی روابط اجتماعی درون سازمانی که این منبع از طریق سطو ح جهت گیری هدف جمعی و اعتماد مشترک، قابل تشخیص است؛ تعریف کرده اند (امین بیدختی ؛ نظری؛ 1388: 58 ). سرمایه گذاری در سرمایه اجتماعی به دنبال ایجاد محیطی است که ، در آن روابط مفید متقابل بین کارکنان و سازمان را پرورش دهد : 573) 2011 ; .et al Ellinger) و در آخر سرمایه اجتماعی سازمانی عبارت است از تاسیس شبکه های مبتنی بر اعتماد درون سازمان ها که با بهره گرفتن از آن سازمان ها می توانند به اهداف خود نائل شوند . این تعریف در حالت کلی هم شامل افراد شده و هم سازمان ها را در بر دارد و بدان معناست که سازمان ها و افراد به صورت توأمان قادر به کسب و پرورش سرمایه اجتماعی هستند (Schneider ; 2009 : 644). در قسمت زیر خلاصه ای از مهم ترین تعاریف سرمایه اجتماعی به عنوان جمع بندی از این قسمت بیان می گردد.
جدول 2-1 ) خلاصه تعاریف سرمایه اجتماعی
صاحب نظران
سال
تعاریف
منبع
هانیفان
(1916)
معاشرت و تبادلات اجتماعی در میان گروهی از افراد است
( خورشید ؛ 1391 : 121 )
پیر بوردیو

(1986- 1985)
تجمع واقعی یا بالقوه منابع تعریف شده و جدایی ناپذیر با در اختیار داشتن یک شبکه پایدار خاص
(Zhengdong ; 2011 : 230)
ادامه جدول 2-1 ) خلاصه تعاریف سرمایه اجتماعی
کلمن
( 1990 )
ماهیتی زاینده و مولد دارد که ما را قادر می سازد ارزش ایجاد کنیم
(الوانی و شیروانی ؛ 1383 : 17 ).
فوکویاما

(1995)
توانایی افراد برای کار تعریف شده با هم و برای رسیدن به اهداف مشترک
Fu; 2004 : 19) )
بللیویو ، اورلی و
وید
(1996)
توصیف کننده ساختار و محتوای روابط در میان افرادی که اجرای تقش می کنند
Hsun Chuang )
et al. ; 2013 : 679)
کاواچی و همکارانش
(1997)

هنجارهای ارتباطات متقابل و اعتماد به دیگران که همکاری جهت دستیابی به مزایای دو جانبه را تسهیل می کند
(سلطانی ؛ 1383 : 14 ).
ناهاپیت و گوشال
(1998)
جمع منابع بالفعل وبالقوه موجود در درون، قابل دسترس از طریق ، وناشی شده از شبکه روابط یک فرد یا یک واحد اجتماعی
( قلیچ لی و مشبکی ؛ 1385 : 130 )
بانک جهانی
(1998)
محصول تأثیر نهادهای اجتماعی، روابط انسانی و هنجارها بر روی کمیت و کیفیت تعاملات اجتماعی
(صیدایی و همکاران ؛ 1388 : 196 ) .
لینا و برن
(1999)
منبعی ناشی از ویژگی روابط اجتماعی درون سازمانی
(امین بیدختی و نظری؛ 1388: 58 )
پونتام
(2000)
تجسم روابط نزدیک در داخل تیم ، یکپارچگی هنجارها و هویت گروهی بیان کننده روابط بین کارکنان در تیم های مختلف و امکان نقض مرزهای گروه ها
(Gonczaryk ; 2011 : 63)
کوهن و پروساک
(2001)
پرورش دهنده روابط مفید متقابل بین کارکنان و سازمان
: 573) ; 2011 al.et Ellinger)
بولینو و همکاران
(2002)
توصیف کننده روابط عاطفی در میان کارکنان

۴ ـ  چهارمین مرحله بلوغ یا اشباع نام دارد که مقصد به جایگاه مناسب در بازار دست یافته و از میزان درآمد بالایی برخوردار است. این مرحله پربارترین مرحله از چرخه حیات برای مقصد گردشگری به شمار میرود و مقصد در میان گردشگران از جایگاه مناسبی برخوردار است. این مرحله با عنوان « تحکیم بخشی» هم نامیده میشود. در این مرحله نرخ رشد گردشگران و سایر فعالیتهای مربوط به گردشگری کاهش مییابد اگرچه تعداد واقعی گردشگران درحال افزایش است. طبق نظر باتلر، کل تعداد بازدیدکنندگان در یکسال بیش از جمعیت ساکنان مقصد است. آنچه در این مرحله اهمیت دارد این است که سطح توسعه گردشگری بیش از ظرفیت تحمل محیطی، اقتصادی و اجتماعی مقصد است و سبب روبه زوال رفتن محصول گردشگری میشود. در این مرحله متصدیان تور و زنجیره هتلها، سفرهای گردشگری را ترتیب میدهند، مقصد جزئی از یک سیستم یکپارچه میشود، گردشگری بر اقتصاد منطقه غالب است و جاذبههای موجود حالت غیرمنحصر به فرد به خود میگیرند.

 
 
۵ ـ در مرحله پنجم؛ یعنی، مرحله رکود، کیفیت مقصد گردشگری به تدریج کاهش مییابد، سطح تقاضای مقصد پایین آمده، گردشگری به سمت ظرفیتهای تحمل تئوریکی شروع به رشد سریع میکند و به تدریج مقصد جایگاه خود را در میان گردشگران از دست میدهد. در مرحله رکود مشکل افزایش ظرفیت یا ظرفیت بیش از اندازه شکل میگیرد و این مسئله سبب زوال محصول گردشگری میشود. مقصد ممکن است دارای امکانات بالای گردشگری باشد اما سبب افزایش گردشگران نشود. در این مرحله گردشگران مراجعه کننده، معمولاً تکراری هستند.
۶- در ششمین مرحله، باتلر بر اساس عکسالعملی که مدیران مقصدهای گردشگری نسبت به شروع مرحلۀ رکود یا کسادی نشان می دهند، یکی از سناریوهای زیر را پیشنهاد میدهد:
ادامه رکود یا ثبات؛
تجدید ساختار یا جوان شدن مجدد؛
افول.
در صورت ادامه وضع موجود و عدم ظهور مقصدهای پرقدرت، دوران رکود مقصد با فراز و نشیبهای بسیار اندک ادامه مییابد. با ظهور مقصدهای گردشگری قدرتمند و نیز کاهش توان رقابت مقصد در زمینه بهبود کیفیت، سازگاری با محیط و نیز انطباق با ویژگیهای گردشگران بالفعل و بالقوه، مقصد گردشگری وارد دوران افول میشود. در این مرحله معمولاً تلاشی توسط کسانی که فعالیت گردشگری را در مقصد کنترل میکنند صورت نمیگیرد و یا تلاشها ناموفق هستند و مقصد گردشگری جایگاه خود را به سرعت در بازار و نزد گردشگران از دست میدهد تا جایی که از بازار گردشگری خارج و مقصد جدیدی جایگزین آن میگردد اما در صورت به کارگیری روش های بهبود کیفیت، کنترل کیفیت، ابزارهای مناسب بازاریابی و پیشبرد فروش و انطباق با ویژگی، نیازها و تمایلات و خواسته های گردشگران جدید و نیز کنونی (که ممکن است تغییر کرده باشند) مقصد گردشگری مجدداً رشد خود را از سر گرفته و حتی جایگاه خود را در بازار گردشگری ارتقا میبخشد. این مرحله که مرحله تجدید ساختار است به عقیده باتلر زمانی اتفاق میافتد که محصولات جدید گردشگری عرضه شده و یا تصویری جدید متفاوت از مقصد در ذهن گردشگران بوجود آید.
در حالی که به نظر میرسد که ابتدا مرحله رکود و بعد مرحله تجدید سازی  اتفاق میافتد. توصیه میشود که آنچه به عنوان محصولات جدید گردشگری عرضه میگردد حالت جدید و منحصر به فرد داشته باشد. تجارب به دست آمده نشان میدهد مرحله تجدید حیات مقصد کمتر به صورت «خود به خود» صورت میگیرد بلکه به طی یک مرحله سنجیده و یا به کارگیری استراتژیهای مناسب نیاز دارد.
چنانکه مشاهده گردید مدل باتلر، هر مرحله از توسعه را از دیدگاه تعداد بازدیدکنندگان و تغییراتی که در فعالیتهای گردشگری رخ داده؛ همراه با روابط آن با جامعه محلی مشخص نموده است. این مدل بسیار مورد استفاده قرار گرفته و غالباً برای مطالعۀ مکانهای گردشگری از منظر وضعیت فیزیکی، زیست محیطی و اجتماعی فرهنگی (رفتار و عکس العملهای جامعۀ میزبان) به کار برده شده است. به نظر می رسد اهمیت این مدل به علت مطرح ساختن تغییراتی است که احتمالاً در آینده در مکانهای گردشگری که به مرحلۀ رکود میرسند، به وجود میآید (آرمانشهر،8:1389).
باتلر مقصدهای گردشگری را به عنوان محصول در نظر میگیرد و بنابراین داشتن چرخه حیات برای آنها پذیرفته شده است و به طور ذاتی ماهیت پویای گردشگری را نشان میدهد.
باتلر در سال (2001) هدف از ارائه مدل خود را بحث در زمینه مقصدهای گردشگری میداند که به عنوان یک محصول در نظر گرفته شده و تحلیل میشوند. در این صورت مقصدهای گردشگری چرخه حیاتی خواهند داشت که از طریق مراحلی به پیش میرود. به طور منطقی این چرخه حیات در بعضی نقاط به پایان خواهد رسید، مگر آنکه اقدامات خاصی جهت جلوگیری از این اتفاق و گسترش چرخه صورت گیرد. این مدل به صورت جاهطلبانهای رشد، تغییر، محدودیتها و نفوذ را با بافت گردشگری عجین مینماید و سمت تقاضا و عرضه گردشگری را در معادلهای با یکدیگر مرتبط میسازد (باتلر،۲۰۰۱).
2-5-2) عناصر مدل چرخه حیات مقصد گردشگری باتلر
عناصر مدل چرخه حیات مقصد گردشگری باتلر شامل موارد زیر هستند (باتلر،2001):
پویایی یا تغییر: تغییر به عنوان عنصر کلیدی صنعت گردشگری به شمار میرود و در هر دو سمت تقاضا و عرضه گردشگری وجود دارد. رابطه بین تغییرات در عرضه و تغییرات در تقاضا، جنبه کلیدی توسعه مقصد گردشگری به شمار میرود و ممکن است در طول حیات مقصد گردشگری تغییر کند. بسیاری از مقصدهای گردشگری نوظهور عرضه محور بوده و تنها برای خدماترسانی به بازار ایجاد شده که فقط در آغاز حیات مقصد وجود داشته است، فعالیت میکنند. همچنانکه گردشگری به سرعت تغییر و توسعه مییابد، بسیاری از مقصدهای قدیمیتر در مییابند که از تغییرات در تقاضا یا بازار عقب افتادهاند. شیوهای که این مقصدها برای پاسخگویی به این تغییرات بر میگزینند، تعیینکننده موفقیت مستمر یا شکست آنها خواهد بود.
فرایند: مدل باتلر پیشنهاد میکند که یک فرایند توسعهی ویژه و مشترک برای همه مقصدهای گردشگری وجود دارد که می توان آن را تشریح و الگوسازی نمود. بسیاری از پژوهشگران و منتقدان پیشنهاد نموده و نشان دادهاند که در موقعیتهای ویژه تغییراتی در فرایند وجود دارد، ولی اصل وجود فرایند توسعه را در مسیر حیات مقصدهای گردشگری پذیرفتهاند.
ظرفیت یا محدودیتهای رشد: باتلر اظهار میدارد: “مدل چرخه حیات مقصد گردشگری بر این مبنا قرار دارد که اگر تقاضا و بازدید به شیوه های گوناگون از ظرفیت تحمل مقصد تخطی نماید، کیفیت تجربه بازدیدکننده همراه با سیمای کالبدی
مقصد نزول خواهد نمود که این خود در نزول پسآیند در تعداد بازدیدکنندگان منعکس میگردد".
محرکها: محرکها عواملی هستند که موجب ایجاد تغییر در مقصد میگردند. محرکها در فرایند احیاء و انتقال از مرحلهای به مرحله دیگر از اهمیت و ارتباط ویژهای برخوردارند. این محرکها شامل: نوآوریها در حوزههایی نظیر: حمل و نقل، بازاریابی و ابتکار عمل در سطح محلی، منطقهای، ملی و بین المللی توسط توسعهدهندگان هستند.
مدیریت: باتلر بر این عقیده است که اگر عنصری وجود داشته باشد که در مباحث و کاربرد مدل توسط پژوهشگران نادیده انگاشته شده باشد، عنصر مدیریت است. باتلر به مقاله اصلی با عنوان “مفاهیم ضمنی مدیریت منابع” اشاره میکند. ولی در ترکیب مقاله بحث کاملی در مورد آن صورت نگرفته است و موجب ایجاد انتقاداتی در زمینه مطرح شدن گریزناپذیری نزول در چرخه حیات مقصد گردشگری شده است. در حقیقت، در مدل این دیدگاه ذاتی مطرح شده است که اگر مداخله و مدیریت صورت نگیرد، تغییر و نزول شاید اجتنابناپذیر باشد.
دیدگاه بلندمدت: پیش فرض مدل، اجتناب از دامهای بهرهگیری از مقصد بیش از ظرفیت تحمل و همچنین پیشگیری از ایجاد مرحله نزول است که از آغاز انتظار چیزی داشتن را از اهمیت حیاتی برخوردار مینماید.
عنصر فضایی: در ابتدا به عنوان عنصر اصلی نسخه اولیه مدل باتلر به شمار میرفت ولی در نسخه چاپ شده مدل از اهمیت کمتری برخوردار بود. موضوع عنصر فضایی از این قرار است که مرحله رکود در یک مقصد خاص ( انتقال فضایی توسعه به یک مقصد جدید) وجود خواهد داشت. تغییر در موقعیت به این دلیل فرض میگردد که تعداد تغییرات در مقصد یا پهنه مقصد اصلی، شامل: هزینه های فزاینده برای اقلامی نظیر: نیروی کار و زمین و نزول در کیفیت زیست محیطی را منعکس نماید.
قابلیت کاربرد در سطح جهان: باتلر مدل چرخه حیات مقصد گردشگری را با این منظور ارائه کرده بود که مدلی عمومی برای فرایند توسعه گردشگری باشد. باتلر اظهار میدارد: هر مدلی باید فراتر از یک وضعیت خاص قابل کاربرد باشد و همچنین شواهد و ادبیات تحقیق در دسترس محدود در دهه ۷۰ میلادی بر این موضوع اشاره داشت که فرایند و الگوی توسعه مقصد گردشگری در گستره متفاوتی از موقعیتها و مقیاسها از شباهت زیادی برخوردار بوده است.
3-5-2) استراتژیهای مراحل مختلف چرخۀ عمر مقصد
به منظور اینکه برنامهریزان مقصد مزیت رقابتی مقصد را بهبود دهند و موقعیت مطلوبی به دست آورند هر مرحله از چرخۀ عمر مقصد به دلیل ویژگیهای خاص، به استراتژیهای متفاوتی نیاز دارد (هوسین، ۲۰۱۴).
مراحل اولیه چرخۀ عمر مقصد گردشگری (اکتشاف یا مشارکت)
در مراحل اولیه چرخۀ عمر مقصد، محصول و سهم بازار مقصد معمولاً ناشناخته هستند. بنابراین اتخاذ استراتژیهای صحیح به منظور پیشگیری از مسائل آینده قطعاً ضروری میباشد. این استراتژیها شامل موارد زیر است:
فروش محصول یا خدمات جدید به بازارهای جدید؛
گسترش سهم بازار و ایجاد آگاهی در میان گردشگران؛
بکارگیری این دو استراتژی توسط مقصد برای رسیدن به جایگاه بازار قوی قبل از ورود رقبا، کمک خواهد کرد (کوپر، ۱۹۹۲).
توسعه
هدف این مرحله حفظ تقاضای موجود، جذب مشتریان رقبا و ایجاد محصولات جدید است. در این مرحله، پورتر (1980) سه استراتژی عمومی را معرفی میکند که به دلیل استفاده از آنها در چندین مقصد، به عنوان مناسبترین استراتژیها تشخیص داده شدهاند:
استراتژی رهبری هزینه: در این استراتژی مقصد، مزیت هزینۀ پایدار را بیشتر از رقبای خود از طریق رهبری هزینه توسعه میدهد. در استراتژی رهبری هزینه شرکت به هزینههایی پایینتر از رقبا دست مییابد و در طیف گستردهای از بخشهای بازار به رقابت میپردازد. هدف این استراتژی حفظ مزیت هزینه فراتر از رقبای مقصد، قیمتگذاری محصول به صورت رقابتی، فهم چگونگی درک قیمت توسط مشتریان و رسیدن به حاشیه سود بالا میباشد (تامپسون، 1997). در این صورت مقصدها سود زیادی را به دست خواهند آورد و با هزینه های پایینتر مشتریان را جذب میکنند. در نتیجه ارزش دریافت شدۀ محصول توسط گردشگران به مزیت رقابتی تبدیل میشود (هوسین، 2014).
استراتژی تمایز: استراتژی تمایز، بر افزایش ارزشی تمرکز میکند که گردشگران مایلاند به خاطر آن قیمتهای اضافی پرداخت کنند. بنابراین حیاتی است که مقصد به ارزش محصولاتی اضافه کند که گردشگران اهمیت آنها را درک میکنند و همچنین به قیمت حساسیت چندانی نشان نمیدهند. منظور از استراتژی تمایز این است که محصولات یا خدماتی ارائه شوند که در صنعت موردنظر به عنوان محصول یا خدمتی منحصر به فرد تلقی میگردند و لازم است که گردشگران منحصر به فرد بودن و متمایز بودن محصول را به رسمیت بشناسند. این استراتژی روشی برای دستیابی به سودهای بیشتر است (تامپسون، 1997).
استراتژی تمرکز: در مقایسه با استراتژیهای رهبری هزینه و تمایز که به بازار گستردهای تمایل دارند، در استراتژی تمرکز مقصدها، محصولات و خدماتشان را به بخش ویژهای از بازار ارائه میدهند بنابراین فقط بر یک بخش یا دامنۀ محدودی از بخشهای بازار تمرکز میکنند (تامپسون،1997). به این ترتیب مقصد باید نیازهای این بخشها را شناسایی کند و به دنبال رهبری هزینه یا شکلی از تمایز در بخش بازار مورد نظر باشد (کاتلر، 85:1994). در نتیجۀ استراتژی تمرکز، این بازار بهتر از مقصدهای رقیب عمل میکند.
بلوغ یا اشباع (تثبیت و رکود)
تدوین سیاست در این مرحله به عنوان اوج منحنی رشد اهمیت زیادی دارد. بنابراین در این مرحله
باید اقداماتی جهت حفظ وضع موجود گنجانده شود. مرحلۀ توسعه گردشگری به صورت طولانی در حال رشد نمیباشد و تدوین سیاست باید در ارتباط با پیشگیری از مرحلۀ رکود باشد. این مرحله یک مرحلۀ ایدهآل است و سیاست گردشگری جامع باید تلاش کند آنرا طولانیتر کند (هوسین،2014). سه استراتژی ممکن برای مرحله بلوغ عبارتند از:
فروش محصول یا خدمات جدید به بازارهای موجود؛
فروش محصول یا خدمات موجود به بازارهای موجود؛
حفظ سهم بازار.

رشته مدیریت همه موضوعات و گرایش ها : صنعتی ، دولتی ، MBA ، مالی ، بازاریابی (تبلیغات - برند - مصرف کننده -مشتری ،نظام کیفیت فراگیر ، بازرگانی بین الملل ، صادرات و واردات ، اجرایی ، کارآفرینی ، بیمه ، تحول ، فناوری اطلاعات ، مدیریت دانش ،استراتژیک ، سیستم های اطلاعاتی ، مدیریت منابع انسانی و افزایش بهره وری کارکنان سازمان

در این سایت مجموعه بسیار بزرگی از مقالات و پایان نامه ها با منابع و ماخذ کامل درج شده که قسمتی از آنها به صورت رایگان و بقیه برای فروش و دانلود درج شده اند

در عین حال که در مرحله رشد فرصتهای بیشتری شکل میگیرد، این مرحله میتواند خطرناک نیز باشد. در این مرحله شهر شهرت خود را در بازار افزایش میدهد و همانطور که تعداد گردشگران افزایش مییابد، بر مشاغل و خدمات مرتبط با گردشگری فشار وارد میشود. کارگران خدماتی با موقعیتی رو به رو میشوند که رویارویی با آن برای آنها دشوار است و زیرساختها نیز کم کم فرسوده میشوند. در این مرحله، حفظ کیفیت، ضروری میباشد. اگر گردشگران تجربهی بدی داشته باشند به اعتبار شهر به عنوان مقصد گردشگری لطمه وارد میشود . در نتیجه رشد تعداد بازدیدکنندگان، کاهش مییابد. زمانی که تعداد گردشگران ورودی به شهر در حال افزایش است، ممکن است شهر فعالیت تبلیغاتی خود را کاهش دهد؛ زیرا، که صنعت گردشگری شهر به رشد خود ادامه میدهد و شهرت آن افزایش یافته است. هم اکنون فرصت آن است تا بازاریابها موفقیت خود را تضمین کنند. بازاریابها نباید فعالیتهای تبلیغاتی خود را متوقف کنند، بلکه باید از فرصتها و تهدیدهایی که در مراحل بعدی چرخه حیات محصول وجود دارد، آگاه شوند.
چالشهای مطرح در چرخه حیات محصول گردشگری؛
تولد: دسترسی به منابع مالی و انسانی؛
رشد: کافی بودن خدمات و اثر منفی بر جامعه؛
بلوغ: پیدا کردن بازار هدف و به روز کردن خدمات؛
نزول: تغییر موقعیت شهر (کلب، 146:2006).
3-4-5-2) مرحلهی بلوغ شهرها
شهر زمانی وارد مرحله بلوغ از چرخه حیات محصول میشود که افزایش تعداد بازدیدکنندگان، حداقل نزدیک به میزان برآورده شده توسط برنامه بازاریابی باشد. در این مرحله اکثر اثرات منفی مورد انتظار و غیرمنتظره گردشگری برطرف شدهاند. خدمات تجاری، جاذبهها و همین طور زیرساختهای موردنیاز گردشگران به اندازهی کافی تهیه شده است. به علاوه جامعه، گردشگری را به عنوان یک صنعت که مولد شغل و درآمد میباشد، پذیرفته است.
زمانی که تعداد بازدیدکنندگان تثبیت شد، اگر شهر بخواهد به عنوان یک مقصد گردشگری به رشد خود ادامه دهد، ممکن است بازاریابهای گردشگری تصمیم بگیرند گروه جدیدی را در بازار جذب کنند. جذب گروه جدیدی از گردشگران، توسعه رویدادها، بسته ها و کالاهای تبلیغاتی جدیدی را نیز به دنبال خواهد داشت. در این مرحله؛ یعنی، زمانی که شهر به عنوان مقصد گردشگری شناخته شده است، روش دیگر برای افزایش تعداد گردشگران، همکاری با متصدیان تور و سایر واسطه های سفر برای جذب گروه های گردشگران و سازمانهای تجاری میباشد. حتی اگر تعداد چشمگیری از بازدیدکنندگان، از شهر بازدید میکنند؛ هنوز هم برای حفظ تعداد بازدیدکنندگان در رویارویی با سایر شهرهای رقیب باید فعالیتهایی صورت بگیرد (کلب، 146:2006).
4-4-5-2) مرحلهی نزول شهرها
همه محصولات زمانی که مشتریان تمایلی به خرید آنها نداشته باشند، دچار افت میشوند و از بین می روند. نزول میتواند به این دلیل باشد که آن کالا دیگر مطلوب مشتریان نمیباشد و یا اینکه مشتریان محصول رقیب را خریداری میکنند. همچنین اگر شهر دیگر به عنوان یک مقصد گردشگری برای بازدیدکنندگان جذاب نباشد یا گردشگران مقصدهای رقیب را برای بازدید انتخاب کنند، وارد مرحله نزول میشود. در این مرحله تعداد بازدیدکنندگان از شهر کاهش مییابد. در این صورت کیفیت خدمات، زیرساختها و جاذبهها نیز کاهش مییابد. تعداد بازدیدکنندگان کم خواهد شد؛ زیرا، گردشگران بالقوه، شهر رقیب را برای بازدید انتخاب میکنند. برای مثال زمانی که گردشگری شهر وابسته به یک نوع ورزش خاص یا یک نوع موسیقی محبوب باشد، ممکن است تغییرات اجتماعی سبب کاهش علاقه گردشگران نسبت به این نوع ورزش خاص مانند صخره نوردی یا اسکی روی برف شود.
بازاریابهای گردشگری باید به طور مداوم به تحلیل محیطی بپردازند تا از تغییرات اجتماعی که میتواند به طور منفی بر تعداد گردشگران اثر بگذارد، آگاه شوند. اگر اجتناب از مرگ شهر به عنوان یک مقصد گردشگری ضروری باشد؛ بازاریابهای گردشگری باید پیام های تبلیغاتی خود را بر مزیتهای جذاب و جدید شهر متمرکز کنند. به جای قرار گرفتن در فرایند نزول، شهر ممکن است به عنوان یک محصول جدید، بهبود یافته و مورد هدف همان بخش از بازار قرار گیرد و یا اینکه جایگاه خود را به عنوان یک محصول با نوع و تجربهی متفاوت، در بازار جدید، تغییر دهد (کلب،147:2006).
بخش چهارم: مقصدهای نوظهورو مفاهیم و ویژگیهای آنها
6-2) مقصدهای نوظهور
گردشگری به یکی از مهمترین بخشها در شمار زیادی از بازارهای نوظهور تبدیل شده است (سینگ، 1997). بازارهای نوظهور به کشورهایی اطلاق میشود که اقتصاد در حال رشد سریعی دارند، یا در مرحله انتقال بین موقعیت در حال توسعه و توسعه یافته هستند. بازارهای نوظهور شامل بیش از نیمی از جمعیت جهان هستند که تاثیر قوی روی اقتصاد جهانی دارند. در حقیقت پیش بینی شده است که تا سال 2050؛ کشورهای نوظهور به ویژه اقتصادهای ( برزیل، روسیه، هند و چین) از کشورهای توسعه یافته مثل ایالات متحده، ژاپن، آلمان، فرانسه و ایتالیا پیشی خواهند گرفت (ویلسون و پوروشورسمان، 2003).
در بازارهای نوظهور، گردشگری منبع اصلی رشد اقتصادی و درآمد خارجی محسوب میشود ( نورواک و همکاران، 2003) و پیشرفت اقتصادی، به میزان زیادی وابسته به جریان گردشگری است. پیش بینی میشود صنعت گردشگری در بازارهای نوظهور، در دهه آینده همچنان در حال افزایش باشد. به عنوان مثال صنعت گردشگری به سرعت در حال رشد چین و هند، باعث افزایش سفرهای تفریحی و تجاری شده است. رشد سفر و تقاضای گردشگری تا سال 2018، در
چین و هند، با نرخ رشد سالانه، 8.9% ، چهار برابر پیش بینی شده است. در حال حاضر، صنعت گردشگری تحت تاثیر بحرانهای اقتصادی قرار گرفته است. شورای جهانی گردشگری و مسافرت (WTTC)، در نتایج گزارش رقابت گردشگری و مسافرت (2009) نشان میدهد که، جریانهای گردشگری به خاطر تأثیر نوسانهای اقتصادی، با چالش های بیشتری مواجه خواهد شد و همچنین رکود گردشگری بین المللی، به ویژه در بازارهای نوظهور را پیش بینی میکند. اما به طور کلی معتقد است که گردشگری اگر به طور مناسب مدیریت شود، در طولانی مدت روند مثبتی خواهد داشت و شمار گردشگران در بازارهای نوظهور به میزان زیادی تحت تاثیر یکپارچگی آمیخته بازاریابی میباشد ( باییمای و دانیال، 2009).
1-6-2) مفاهیم و ویژگیهای مقصدهای گردشگری نوظهور
در عصر سفرهای بین المللی، کشورها، شهرها و مکانهای گردشگری؛ به طور مداوم بازارهای نوظهور را جستجو میکنند. همانطورکه کارشناسان گردشگری، متصدیان تور و آژانسهای مسافرتی به دنبال آگاهی از مقصدهای نوظهور میباشند (کیم و پردو، 2011). یک مقصد گردشگری نوظهور یک منطقه ژئوپولیتکی است که گردشگری را به عنوان ابزار توسعه اقتصادی اجتماعی پذیرفته است و جامعه به پتانسیلهای گردشگری به عنوان اهرمی برای افزایش رفاه اقتصادی اجتماعی مینگرد (ایسو و ایبیتو،2010). مقصدهای گردشگری نوظهور، ویژگیهای منحصر به فردی دارند که آنها را از مقصدهای به بلوغ رسیده یا مقصدهای در مرحله افول متمایز میسازد و به عنوان مقصدهایی با پتانسیل گردشگری در نظر گرفته میشوند (وایس،68:2013). مقصدهای نوظهور به منظور رقابتی شدن، باید به طور استراتژیک ویژگیهای منحصربه فردشان را به منظور متمایز شدن از مقصدهای مشابه ارتقا دهند. به علاوه مدیران گردشگری، مقامات و برنامهریزان، در مقصدهای گردشگری نوظهور، به منظور ایجاد جایگاه ویژهی صنعت (کزاک، 2004)، یا جستجوی فرصتهای توسعه اقتصادی فرهنگی (کوکل، 2002) منابع مالی و زمانی را به بهبود و ارتقای مقصد اختصاص می دهند.
مقصدهای نوظهور با چالشهای قابل توجهی برای توسعه صنعت گردشگری مواجه میباشند. توسعه زیرساختها در این مقصدها به یک موضوع کلیدی تبدیل شده است. مقصدهای نوظهور، تمایل دارند سهم بزرگی از سود داشته باشند و به منظور برآوردن خواسته های بازدیدکنندگان، پتانسیل سرمایه ­گذاری در زیرساختهای گردشگری و سرمایه ­گذاری در محصولات مدرن و بازاریابی پیشرفته را دارند (مولیس و وایس،69:2013). صنعت گردشگری مقصدهای نوظهور در مراحل اولیه رشد میباشد، به خاطر جذابیت مقصدهای نوظهور به عنوان یک مقصد ناشناخته، تعداد گردشگران به تدریج در حال رشد است؛ اما هنوز هم به اندازه کافی قابل توجه گردشگران نمیباشند. علی رغم اینکه در مقصدهای نوظهور فعالیتهای بازاریابی و ترویج هنوز در مرحله توسعه است؛ مراکز اطلاع رسانی معدودی برای در اختیار قرار دادن اطلاعات به گردشگران در دسترس میباشد و سطح آگاهی در مورد گردشگری و آموزش صنعت گردشگری محدود میباشد، اما مدیران و مسئولان به رشد و پیشرفت بخش گردشگری تعهد ویژهای دارند. در مقصدهای نوظهور، بخش خصوصی سازمان یافته نیست و مدیریت بخش گردشگری ضعیف میباشد. بنابراین از نظر سیاسی اداره گردشگری به اندازه کافی قوی نمیباشد و نیاز به ساختار مدیریتی مستقل، برای کمک به رشد و پیشرفت بخش گردشگری وجود دارد.
تحقیقات انجام شده نشان میدهد که توسعه منابع انسانی و حفاظت/مدیریت محیط زیست، دو عاملی هستند که موفقیت هر مقصد نوظهوری را تضمین میکنند. به توجه به اینکه صنعت گردشگری یک بخش خدماتی به شدت وابسته به انسان و مهارتهای عملی است، پاسخگویی به تغییر تقاضای بازدیدکننده در مقصدهای نوظهور، مستلزم ارائه فرصتهای آموزشی گردشگری و مهماننوازی به جامعه محلی و فعالان حوزه گردشگری میباشد. علاوه بر این، دانش زبانهای خارجی هم برای پذیرایی از بازدیدکنندگان بین المللی لازم میباشد. در مقصدهای نوظهور یا بالقوه سرمایه های خارجی، برای ساخت و حفظ و تقویت صنعت گردشگری، به ویژه به عنوان یک منطقه که برای بازسازی و نام و نشان تجاری خود تلاش میکند و برقراری روابط و ایجاد پیوندهای بازار برای ارتقای بهتر و تضمین رقابتپذیری این مقصدها که پیوندهای بازارشان حداقل است، ضروری میباشد (مولیس و وایس،2013).
با توجه به اینکه هر مقصد چرخهای با ویژگیها و مراحل منحصر به فرد دارد، با استنباط از مدل باتلر مقصدهای نوظهور در مراحل اول و دوم این مدل قرار دارند. دریک مقصد گردشگری نوظهور در سمت عرضه، گردشگری از طرف دولت و جامعه محلی به عنوان ابزار توسعه اقتصادی پذیرفته شده است و استراتژیهایی برای تحقق این دیدگاه (توسعه و طراحی محصول) معرفی میشود؛ اما در سمت تقاضا، بازار آگاهی کمی از مقصد دارد و این تصور در مورد مقصد وجود دارد که فاقد محصول منحصر به فرد برای جذب گردشگر است (باتلر،1980).
در جدول زیر برخی از ویژگیهای بارز مقصدهای نوظهور برگرفته از پژوهشهای مختلف جمع بندی شدهاند:
جدول 2-2- ویژگیهای مقصدهای نوظهور
ویژگیهای مقصدهای نوظهور
منبع
مقصدهایی که تمایل دارند سهم بزرگی از سود داشته باشند و به اندازه کافی رقابتی در نظر گرفته میشوند.
Herman Bos,(2007).

مقصدهایی که برای سرمایه ­گذاری در محصولات مدرن و بازاریابی پیشرفته، بدون توجه به موانع گذشته، به منظور برآوردن نیازهای گردشگران آماده شدهاند.
Herman Bos,(2007).
مقصدهایی که غیر قابل توجیه هستند و به عنوان رقبای بالقوه، نادیده گرفته شدهاند.
Herman Bos,(2007).
فعالیتهای بازاریابی و ترویج در مقصدهای نوظهور، در مرحله توسعه است و مراکز اطلاع رسانی محدودی در این مقصدها برای در اختیار قرار دادن اطلاعات به گردشگران در دسترس است.
Albana clue,(2010).
سطح آگاهی در مورد گردشگری و آموزش صنعت گردشگری محدود میباشد. در حالی که تعهد به رشد و پیشرفت بخش گردشگری وجود دارد.
Albana clue,(2010).
برنامههای گردشگری مقصدهای نوظهور، روی جذب بازدیدکنندگان به منظور تقویت و بازسازی اقتصاد منطقه، تمرکز میکنند.
Mulec, I. and Wise, N.(2013).

 
 
قبل از اینکه به بیان مدل های تعهد سازمانی بپردازیم شایسته شود که ذکر شود که تعهد سازمانی از دید یک بعدی و چند بعدی مورد بحث قرار گرفته است که ابتدا به طور مختصر توضیح داده می شود .
2-4-3-1 تعهد سازمانی مفهوم یک بعدی یا چند بعدی ؟
پورتر تعهد را براساس نیروی کلی همانندسازی (تعیین هویت) و مشارکت یک فرد در سازمان تعریف می کند. در این دیدگاه ، تعهد به عنوان یک مفهوم تک بعدی نگریسته شده است ، که تنها متمرکز بر تعهد عاطفی است . سال ها ، اندیشمندان درک ما را از تعهد سازمانی با نگــــریستن به آن به شکل چندبعدی تغییر داده اند . این محققان علاقه مند به یک مجموعه وسیع تر از پیوندها بین کارکنان و سازمان ها نسبت به آنچه که پورتر مطرح کرد ، بوده اند . درحالی که پورتر متمرکز بر یک پیوند توصیف شده با قبول اهداف سازمان بوده است ، تحقیقات محققان بعدی بر انواع تعهد متمرکز شده است که می تواند برای توجیه رفتار فرد و استمرار آن در محیط کار درنظر گرفته شود(Mowday ; 1998 : 389-390)

الگو های چند بعدی
مدل اریلی و چتمن : اریلی و چتمن (1986) الگوی چند بعدی خود را مبتنی بر این فرض بنا نهادند که تعهد، نگرشی را نسبت به سازمان ارائه کرده و مکانیسم‌هایی دارد که از طریق آنها می‌تواند نگرش شکل بگیرد. بنابراین، مبتنی بر کار «کلمن» در نگرش و تغییر رفتار اریلی و چتمن (1958) معتقدند که پیوند بین فرد و سازمان می‌تواند، سه شکل متابعت، همانند سازی و درونی کردن را به خود بگیرد. متابعت ، زمانی اتفاق می‌افتد که نگرش‌ها و رفتارهای همسو با آنها به منظور کسب پاداش‌های خاص اتخاذ می‌شوند. همانندسازی، زمانی اتفاق می‌افتد که فرد نفوذ را به خاطر ایجاد یا حفظ رابطه ارضاکننده می‌پذیرد. سرانجام درونی کردن، رفتاری را که از ارزش‌ها و اهداف نشأت گرفته ، منعکس می کند که آیا با ارزش ها یا اهداف سازمان منطبق است . بررسی جدیدتر از یک نمونه بزرگ‌تر دو نوع تعهد را به جای سه نوع تعهد مشخص کرد که تعهد را به جای سه نوع تعهد مشخص کرد که تعهد ابزاری (متابعت) و تعهد هنجاری (همانند سازی و درونی کردن) نامیده شدند. Cramer ; 1996 : 389-390)). در تحقیقات بعدی این دو محقق و همکارانشان نتوانستند تمایزی را بین همانندسازی و درونی کردن قایل شوند. از این رو، آنها در تحقیقات جدیدتر موارد همانندسازی و درونی کردن را ادغام کردند و آن را تعهد هنجاری نامیدند. متابعت، نیز در کار اخیرشان تعهد ابزاری نامیده شده است که متمایز از همانندسازی و درونی کردن است. برای مثال، «اریلی» و «چتمن» متوجه شدند که متابعت به طور مثبت تا منفی با ترک شغل ارتباط دارد (خنیفر؛ جندقی ؛ شریعتی ؛ زروندی ؛ 1388: 154 -153).

شکل 2-4 ) مدل چند بعدی تعهد سازمانی اریلی و چتمن (خنیفر و همکاران ؛ 1388: 154)
مدل آلن و می یر : آلن ومیر (1997) اظهار داشتند که تعهد سازمانی یک ساختار چند بعدی با 3 مؤلفه است یعنی تعهد دارای 3 بعد تعهد عاطفی ، مستمر و هنجاری می باشدکه در زیر هر یک به اختصار شرح داده می شود.
تعهد عاطفی
تعهد عاطفی اشاره به دلبستگی روانی کارکنان به سازمان خود ، و شناسایی خود با اهداف و ارزشهای سازمان دارد(Wang ; Weng ; McElroy ; Ashkanasy ; Lievens ; 2014 : 7 ). کارکنانی که دارای تعهد عاطفی قوی می باشند برای رسیدن سازمان به اهدافش کار می کنند و به تمایل زیادی به باقی ماندن در سازمان دارند ، آنها نسبت به سازمان وفادار و خود را وقف آن می کنند ، آنها هم چنین مایل به انجام کار اضافی در زمانی که سازمان با اتفاق غیر منتظره ای روبه رو شده است ، می باشند. تعهد عاطفی بهترین شکل از تعهد کارکنان ی باشد.
تعهد مستمر

این نوع تعهد به دنبال توسعه مشارکت کارکنان در سازمان می باشد . در این تعهد کارکنان اعتقاد دارند که اگر آنها خیلی سخت کار کنند در سازمان باقی می مانند. آنها کارکنانی حساب گر تر می باشند. آنها با در نظر گرفتن هزینه و این که اگر گزینه های کمتری برای ترک سازمان داشته باشند در سازمان خواهد ماند Fairuz Hamid ; 2013 : 783) (.
تعهد هنجاری
تعهد هنجاری تعهد ماندن در سازمان به دلایل اخلاقیست ، یعنی کارکنان احساس می کنند که آنها باید در سازمان باقی بمانند به خاطر آنکه آنها خود را مدیون کارفرمای فعلی خود می دانند Zopiatis ; Constanti ; Theocharous ; 2014 : 131)).
مدل آنجل و پری : «آنجل و پری» بر پایه نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل پرسشنامه تعهد سازمانی پورتر و همکارانش، بین تعهد ارزشی و تعهد به ماندن، تمایز قایل شدند. اگرچه این پرسشنامه یک بعدی در نظر گرفته شده است، تحلیل آنجل و پری دو عامل اساسی پرسشنامه را آشکار کرد. یک عامل به وسیله پرسش‌هایی مشخص می‌شود که تعهد به ماندن را ارزیابی می‌کنند و دیگری به وسیله پرسش‌هایی که تعهد ارزشی (حمایت از اهداف سازمان) را اندازه‌گیری می‌کنند، مشخص می‌گردد(Meyer & Herscovitch ; 2001 : 306 ). تعهد ارزشی «آنجل و پری» گرایش مثبتی را به سازمان نشان می‌دهد. این نوع تعهد اشاره به تعهد روانی و عاطفی دارد. تعهد به ماندن «آنجل و پری» اشاره به اهمیت تعاملات پاداش‌ها – مشارکت‌های تفکیک‌ناپذیر در یک مبادله اقتصادی دارد. این نوع تعهد اشاره به تعهد حسابگرانه مبتنی بر مبادله و تعهد مستمر دارد 1998 : 15-16 ) Mayer & Schoorman ;).
مدل مایر و شورمن : به نظر مایر و شورمن تعهد سازمانی دو بعد دارد. آنها این دو بعد ار تعهد مستمر (میل به ماندن در سازمان ) و تعهد ارزشی (تمایل به تلاش مضاعف) نامیدند. اگر چه شباهت‌هایی بین ابعاد تعهد سازمانی شناسایی شده توسط «آنجل و پری» و «مایر و شورمن» و آنچه که توسط «می‌یر و آلن» شناسایی شده وجود دارد، اما یک تفاوت اساسی بین مدل‌های آنها نیز وجود دارد. سه جزء تعهد «می‌یر» و «آلن» (عاطفی، مستمر و هنجاری) اصولا براساس قالب ذهنی که فرد را به سازمان مرتبط می‌کنند، متفاوت هستند. نتیجه رفتاری هر سه جزء تعهد با این حال مشابه است و آن ادامه کار در سازمان است. برعکس، در مدل‌های «آنجل و پری» و «مایر و شورمن» فرض شده است که تعهد مستمر مرتبط با تصمیم به ماندن یا ترک سازمان است. و تعهد ارزشی مرتبط به تلاش مضاعف در جهت حصول به اهداف سازمانی است (Meyer & Herscovitch ; 2001 : 306-307 ).
مدل پنلی و گولد : پنلی و گولد یک چارچوب چندبعدی را ارائه کردند. آنها بین سه شکل از تعهد با عناوین اخلاقی، حسابگرانه و بیگانگی تمایز قایل شدند. تعریف تعهد اخلاقی به طور نزدیکی با تعریف تعهد عاطفی « می‌یر وآلن» و تعهد ارزشی « آنجل و پری » و « مایر و شورمن» یکسان است. استفاده از واژه تعهد حسابگرانه منطبق با متابعت مطرح شده در مدل اریلی و چتمن است و ممکن است به عنوان یک شکل از انگیزش به جای تعهد در نظر گرفته شود. سرانجام منظور آنها از تعهد بیگانگی تا حدی با تعهد مستمر می‌یر و آلن یکسان است( Meyer & Herscovitch ; 2001 : 307).
2-4-4 عوامل موثر بر تعهد سازمانی
در این قسمت عواملی که بر تعهد سازمانی اثر گذار می باشد را در 3 بخش عوامل فردی ، سازمانی و فرا سازمانی بیان می داریم :
عوامل فردی : اصلی‌ترین عامل فردی، میزان تعلق و پیوستگی بالقوه‌ای است که کارمند در اولین روز کاری خود در سازمان به همراه دارد. افرادی که در اولین روز کاریشان خود را خیلی متعهد به سازمان نشان می‌دهند احتمالا با سازمان باقی خواهند ماند. افرادی که در آغاز ورود به سازمانی خیلی متعهد باشند، احتمالا مسئولیت‌‌های اضافی را خواهند پذیرفت و عضویت خویش را با سازمان ادامه خواهند داد. این فرایند تعهد اولیه ممکن است به شکل یک چرخه خود تقویت‌کننده درآید، یعنی اگر افراد در بدو ورود به سازمان تلاش و کوشش فراوان از خود نشان دهند، ممکن است تلاش بیشتر را بر مبنای تعهد بیشتر خود به سازمان توجیه کنند.
عوامل سازمانی : عوامل سازمانی چون حیطه‌ی شغل، بازخورد، استقلال و خودمختاری در کار، چالش شغلی و اهمیت شغل، درگیری و مشارکت افراد را افزایش می‌دهد. توانایی مشارکت در تصمیم‌گیری مربوط به شغل بر سطح تعهد موثر است. سازگاری بین اهداف گروه کاری و اهداف سازمانی ، تعهد نسبت به اهداف را افزایش می‌دهد . ویژگی‌های سازمانی چون توجه به منافع بهتر کارکنان و مالکیت کارکنان ، به طور مثبت باعث افزایش تعهد سازمانی می‌شود (رجب بیگی و امینی ؛ 1384 : 159).
عوامل فراسازمانی : عوامل غیرسازمانی مهمی که باعث افزایش تعهد می‌شود ، قابلیت توانایی دستیابی به جایگزین‌های شغلی بعد از انتخاب شغل کنونی فرد است. تحقیقی در یک سازمان نشان داد که افرادی که شغل با حقوق بالاتر پیدا نکرده‌اند به طور چشمگیری سطح بالاتری از تعهد سازمانی را نسبت به زمانی که مشاغل جایگزین برای آنها در دسترس بوده است، از خود نشان دادند. از این رو ، به نظر می‌آید آنانی که بالاترین حقوق را دریافت کرده بودند چه در زمانی که شغل جایگزین برای در دسترس بوده و چه زمانی که شغل جایگزین در دسترس نبوده است، سطح تعهد یکسانی را از خود نشان دادند. بنابراین به نظر می‌رسد بالاترین سطح تعهد اولیه در میان افرادی وجود دارد که: 1)توجیه خارجی ضعیفی برای اولین انتخاب آنها وجود دارد و 2) انتخاب اولیه را قطعی و تغییرناپذیر می‌بینند (یعنی فرصتی برای تغییر تصمیم اولیه خود ندارد).

رشته مدیریت همه موضوعات و گرایش ها : صنعتی ، دولتی ، MBA ، مالی ، بازاریابی (تبلیغات - برند - مصرف کننده -مشتری ،نظام کیفیت فراگیر ، بازرگانی بین الملل ، صادرات و واردات ، اجرایی ، کارآفرینی ، بیمه ، تحول ، فناوری اطلاعات ، مدیریت دانش ،استراتژیک ، سیستم های اطلاعاتی ، مدیریت منابع انسانی و افزایش بهره وری کارکنان سازمان

در این سایت مجموعه بسیار بزرگی از مقالات و پایان نامه ها با منابع و ماخذ کامل درج شده که قسمتی از آنها به صورت رایگان و بقیه برای فروش و دانلود درج شده اند

رودخانه‌های بوکان دو رودخانه «تاتاهو» و «جغتو» است که به نامهای «سیمینه‌رود» و «زرینه‌رود» نام‌گذاری شده‌اند. رودخانه زرینه‌رود درحدود 36 کیلومتری از طرف خاور بوکان به سوی میاندوآب سرازیر می‌گردد و رودخانه سیمینه‌رود به موازی رودخانه زرینه‌رود از شهر بوکان گذشته و پس ‌از آبیاری نمودن اراضی زراعی آبادی‌های اطراف، به سوی میاندوآب سرازیر شده است.

آبهای زیرزمینی شهرستان بوکان شامل چشمه‌ها ، قنوات و چاه ها میباشد.

سد شهید کاظمی: برای بهرهگیری و استفاده از آب و سیلابهای رودخانه زرینهرود جهت آبیاری اراضی پایین‌دست، سدی در محل جنوب‌شرقی بوکان بر روی این رودخانه بسته شده است. ارتفاع سد از کف حدود 50 متر و طول تاج آن حدود 720 متر می‌باشد. این سد قادر است تا میزان652 میلیون مترمکعب از آب رودخانه را در پشت سد ذخیره نماید. سد مذکور از نوع سدهای مخزنی است و در سال 1350ساخته شده مقدار آب قابل تنظیم سالانه آن 535 میلیون مترمکعب در سال می‌باشد.
تالاب قره گل: این تالاب در فاصله 18کیلومتری جنوب‌غربی میاندوآب و در محدوده شهرستان بوکان واقع شده و مساحت آن 210هکتار می‌باشد و جز در فصول تابستان در بقیه فصول دارای آب است. تالاب قره‌گل دارای نیزاری است که از پوشش گیاهی تالاب بهره‌مند می‌شود.
5-9-2- عوامل مدیریت، ساختار و تشکیلات سازمانی