1-3- ضرورت و اهمیت تحقیق
کارشناسان سلامت عمومی عمدتا بر تمرین یکنواخت و دقیق هوازی و افزایش فعالیت بدنی که آمادگی قلبی، عروقی را افزایش می دهد و در ترکیب بدن موثر می باشد متمرکز می شوند. با این حال تحقیقات نشانمی دهند که تمرین مقاومتی تاثیر زیادی در سیستم عضلانی و اسکلتی، مشارکت هایی در حفظ توانایی های عملکردی، جلوگیری از پوکی استخوان یا استئوپروز، کاهش بافت عضله یا سارکوپینه، کمر درد و اختلال های دیگر دارد. بیشتر تحقیقات اخیر نشان می دهند که تمرین مقاومتی می تواند اثر مثبتی بر عوامل خطر مثل مقاومت انسولینی، میزان متابولیسم پایه، متابولیسم گلوکز ، فشار خون، چربی بدن و زمان انتقال معدی- روده ای که با دیابت همراه است، بیماری های قلبی و سرطان داشته باشد. تحقیقات همچنین نشان می دهند که همه مزایای تمرین مقاومتی احتمالا در دو جلسه تمرینی 20-15 دقیقه ای در هفته حاصل می شود. همراه با تمرین یکنواخت و دقیق هوازی، تمرین مقاومتی می تواند یک جزء اصلی برنامه های افزایش سلامت عمومی باشد (29). همچنین این تمرینات سبب افزایش قدرت و توان عضلانی، کنترل وزن، افزایش تراکم استخوان، جلوگیری و کنترل محدود کننده های سلامت مثل دیابت، بیماری قلبی و آرتریت، کنترل درد، بهبود تحرک و تعادل ، بهبود قامت، کاهش خطر آسیب، افزایش عملکرد بهینه در فعالیت های روزمره بدن، کاهش چربی بدن، افزایش نسبت عضله به چربی بدن، افزایش متابولیسم پایه، بهبود الگوی خواب، افزایش اعتماد به نفس می شوند (26). تمرینات مقاومتی برای افراد کم تحرک، سالخوردگان و بیماران قلبی از سوی کالج آمریکایی طب ورزشی، انجمن قلب آمریکا، انجمن آمریکایی توان بخشی قلبی و تنفسی ارائه شده است. این موسسات تمرینات مقاومتی منظم را از اجزاء مهم برنامه های آمادگی جسمانی مرتبط با تندرستی تلقی کرده اند. تمرینات مقاومتی برای ورزشکاران رقابتی با هدف بهینه سازی قدرت و هیپرتروفی عضلانی متمرکز می شود. در مقابل تمرین مقاومتی برای سالخوردگان و افراد میانسال حفظ و (در صورت امکان افزایش)توده عضله، استخوان، قدرت و استقامت عضلانی متمرکز شده است تا سلامت عمومی و سطح نیمرخ آمادگی جسمانی را افزایش دهد (9).
کودکان و نوجوانان می توانند با رعایت اصول ایمنی با کمترین احتمال آسیب پذیری تمرینات مقاومتی را برای افزایش قدرت و توده عضلانی انجام دهند (10). تمرینات مقاومتی از اجزای کلیدی تمرین های ورزشکاران می باشند که فشار قابل توجه ای بر سیستم  عضلانی اسکلتی اعمال می کنند و برای افزایش قدرت، جلوگیری از آسیب، بهبود مهارتهای حرکتی در ورزشکاران استفاده می شوند. تمرینات مقاومتی همچنین از اجزای آمادگی ورزشکاران در ورزشهای تیمی می باشند و افزایش قدرت و توان ناشی از این تمرینات سبب بهبود عملکرد ورزشکاران می شود. باتوجه به اینکه تمرینات مقاومتی در بین مردم عادی به ویژه جوانان رونق بسیار یافته است و ورزشکاران هم برای دوره های آمادگی از شیوه تمرینی استفاده می کنند و هم چنین از این تمرینات در
برنامه های بازتوانی ورزشکاران آسیب دیده استفاده می شود و افزون بر این به عنوان یک روش تمرینی مهم برای سلامت نیز شناخته شده است و با توجه به ضرورت توصیه ورزشکاران به انجام نوع تمرین مقاومتی ویژه مطابق با رشته ورزشی و جهت کمک به افزایش سلامت عمومی جوامع و یاری مربیان، کارشناسان ورزشی و ورزشکاران در ارائه یک روش تمرینی مناسب که اثر بخشی بهتری داشته باشد و با توجه به نبود تحقیقات در این زمینه هدف ما بررسی مقایسه تاثیر یک دوره تمرین مقاومتی یک طرفه و دو طرفه بر توسعه قدرت عضلات تا کننده و  عضلات باز کننده مفصل آرنج می باشد. 

1-4- اهداف تحقیق
1-4-1- اهداف کلی
هدف کلی این تحقیق مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی یک طرفه و دو طرفه بر قدرت عضلات تا کننده و  عضلات باز کننده مفصل آرنج می باشد.

1-4-2- اهداف فرعی
1- مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی یک طرفه و دو طرفه بر قدرت عضلات تا کننده آرنج
2- مقایسه تاثیر هشت هفته تمرینات مقاومتی یک طرفه و دوطرفه بر قدرت عضلات باز کننده آرنج 

1-5- فرضیه های تحقیق
1- تفاوتی بین قدرت عضلات تا کننده مفصل آرنج در آزمون فلکشن یک طرفه با دمبل وجود ندارد.
2- تفاوتی بین قدرت عضلات تا کننده مفصل آرنج در آزمون فلکشن جفتی با هالتر وجود ندارد.
3- تفاوتی بین قدرت عضلات باز کننده مفصل آرنج در آزمون اکستنشن یک طرفه با دمبل وجود ندارد.

ادامه مطلب

سایت های دیگر :