3- مسایل حقوق بشری و اخلاقی: منتقدان بیان می دارند که رویکرد وضعی به پیشگیری از جرم به انگیزه های مجرمان و ریشه های جرم توجهی نداشته، آزادی و حق خلوت تابعان قانون را نقض می کند. یکی از انتقادات وارد بر این نوع پیشگیری این است که اعمال اصول پیشگیری وضعی و CPTED تنها مختص افراد ثروتمند است، زیرا تغییر در محیط و اعمال بسیاری از اقدامات وضعی امری است که تنها افراد ثروتمند از عهدۀ این کار برمی آیند. خود این مسئله موجب آسیب پذیری بیشتر طبقات فقیر می شود (نجفی ابرندآبادی، 598:1383). انتقاد دیگری که به CPTED وارد است نقض حقوق و آزادی شخصی افراد است. زیرا این نوع از پیشگیری یعنی تغییر در سبک زندگی و فعالیت روزمره و صرف نظر کردن از برخی حقوق و آزادی ها که تحت تأثیر تدابیر وضعی محدود می شوند، تدابیری که می توانند هر گونه تحرک و یا حتی هر نوع اندیشه ای را با تجهیزات قوی نظارتی الکترونیکی پیشرفته شناسایی و کنترل کنند (قورچی بیگی، 94:1386).
اجرای دیدگاه پیشگیری جرم از طریق طراحی محیطی با مشکلاتی همراه است. موفات این مشکلات را به شرح زیر بیان کرده است:
1- برقراری تعادل بین ایمنی و فضا و ساخت و سازها از یک سو و حفظ جنبه­ های زیبایی شناسی از سوی دیگر، بسیار اهمیت دارد. امنیت زیاد سبب افزایش آرامش روانی میشود و اگر چه طراحی محیطی باید فعالیت مجرمانه را کاهش دهد، در عین حال باید نیم نگاهی نیز به استانداردهای زیبایی شناسی مدنظر معماران، وجود داشته باشد.
2- در زمینه نحوه نگهداری ساخت و سازها، استاندارد و نظامنامۀ ایمنی اجباری یا اختیاری خاصی وجود ندارد، چرا که رقابت چشم و هم چشمی به مسایل امنیتی تسری پیدا نمیکند. از طرفی نقش مهم معماری در برنامه ریزی امنیتی به نحو شایستهای درک نشده است، مالکان به جای اینکه از معماران بناهای خود درخواست کنند تا در طراحی خود مسایل امنیتی را در نظر بگیرند، به دنبال پروانه ساخت و ساز هستند.
3- از آنجا که معماران نمیدانند در ساختمانهایی که طراحی میکنند چه کسانی زندگی خواهند کرد، بنابراین نمیتوانند آنها را در فرایند برنامه ریزی امنیتی شرکت دهند. از سوی دیگر معماران در طراحیهای خود به ایدههای زیباشناسانه بیشتر از معیارهای پیشگیری از بزهکاری توجه دارند.
4- پلیس مشارکت مردم را مانعی در فرایند برنامه ریزی میداند و در زمینه برنامه گشت شهروندان که خود بخشی از برنامه پیشگیری از بزهکاری است، مشکلاتی وجود دارد (جیسون، 17:1387).
2-6-8- اجرای CPTED در مناطق تجاری:

مناطق تجاری نقش مهمی را در بیرون آوردن افراد از خانه به خیابان ها و ایجاد فعالیت بازی می کنند. این مراکز موجب سرزندگی شهری شده و کاربری مشروع و قانونی از فضا را افزایش می دهند. این افزایش کاربری خود به افزایش “چشم های ناظر بر خیابان” منجر شده و با افزایش نظارت از میزان جرایم می کاهد. طراحی این مناطق و ترکیب کاربری این مناطق عامل مهمی در امنیت این مناطق محسوب می شود. تأمین امنیت مناطق تجاری و مغازه ها، مخصوصاً در مواقعی که بسته هستند، یکی از نگرانی های عمدۀ پلیس و مالکان است. بعد از بسته شدن مغازه ها و تاریکی هوا، معمولاً مناطق تجاری به مناطق خلوت تبدیل شده که این امر بر آسیب پذیری این مناطق افزوده و ترس از جرم را در عابران افزایش می دهد. حضور مردم و آوردن آنها به خیابان و وجود فعالیت های انسانی در شب می تواند از این آسیب پذیری بکاهد. برای مثال می توان در این مناطق سینما، گالری و رستوران و یا هر مکان فعالیت زای دیگری را ایجاد نمود (تصویر 2-18).
تصویر (2-18) : فعالیت شبانه روزی اماکنی مانند پمپ بنزین موجب کاهش آسیب پذیری مغازه های اطراف می گردد(محقق، اراک)
راهکارهای دیگر که بسیار شایع است فعال کردن فضای جلوی مغازه ها است که خود می تواند بر امنیت منطقه و افزایش حضور مردم تأثیر مثبتی داشته باشد. عامل مهم دیگری که بر امن شدن فضا تأثیر می گزارد، راه های دسترسی میان مراکز خرید و مراکز شهری با مناطق مسکونی و سایر مناطق است.
در طراحی مناطق تجاری هدف امنیت و دسترسی آسان و امن به این فضاها است. علاوه بر این که جداسازی فضایی خود می تواند فرصت های مجرمانه بیشتری ایجاد کند، به عبارت دیگر به جای این که سعی نماییم مراکز تجاری را در منطقه تمرکز داده و مناطق مسکونی را در فضاهای دیگر، بهتر است کاربری های مختلف (اما غیر متضاد) را در کنار یکدیگر جمع نماییم (قورچی بیگی، 168:1386).
در طراحی مناطق تجاری اهداف زیر باید مد نظر قرار داشته باشند:
کنترل دسترسی: موانع امنیتی را به منظور پیشگیری از دسترس غیر مجاز به محوطۀ ساختمان ها و مناطق داخلی فراهم می کند.
نظارت از طریق طراحی فیزیکی: طراحی فیزیکی می تواند فرصت نظارت را بهبود بخشد. این افزایش فرصت نظارت خطر دستگیری مجرمان را افزایش داده و میزان خطر بزه دیدگی را کاهش می دهد.
ابزارهای نظارت مکانیکی: ابزارهای نظارت مکانیکی احتمال کشف جرایم را افزایش داده و ورودی های غیر مجاز را کاهش می دهد.
اقدام مالکین و تجار: مدیران و مالکان به انجام اقدامات امنیتی تشویق شوند. این کار از آسیب پذیری اموال و دارایی های تجاری و بازرگانی می کاهد.
حفاظت از کاربران: برای خریداران تدابیر امنیتی اجرا شود تا آسیب پذیری آنها در برابر جرم کمتر شود.
تعامل اجتماعی: تعامل میان تجار، کاربران و ساکنان محیط های تجاری باید افزایش یابد تا همبستگی و کنترل اجتماعی تقویت شود.
خدمات پلیس: به منظور واکنشی مؤثر در برابر جرم، روابط بین محیط های تجاری با پلیس را باید بهبود بخشید، تا شهروندان در گزارش جرم و پیشگیری از جرم با پلیس همکاری نمایند.
هویت قلمرو: میان فضای عمومی و خصوصی تفکیک قائل شده تا مانع ورود غیر مجاز توسط مجرمان بالقوه شود.
تصویر محیط تجاری: تصویر مثبت از مناطق تجاری تقویت شده تا در کاربران و سرمایه گزاران ایجاد اعتماد نموده و سرزندگی اقتصادی منطقه افزایش یابد (قورچی بیگی، 170:1386).
در طراحی مراکز تجاری نکات زیر باید رعایت گردد:
نظارت: شاید بتوان تأثیرگزار ترین رکن CPTED را نظارت دانست. فضای تجاری باید به گونه ای طراحی شود که نظارت طبیعی به صورت کامل فراهم شود. ورودی های مناطق تجاری باید به سمت خیابان بوده و کاملاً هم تعریف شده باشد. به عبارت دیگر فروشندگان و خریداران باید بتوانند در هنگام خرید و فروش بر فضای عمومی اطراف خود به راحتی نظارت داشته باشند.
در مناطق تجاری علاوه بر نظارت طبیعی، نظارت رسمی و نظارت مکانیکی می تواند بسیار مؤثر باشد. اگر از نظارت مکانیکی و دوربین های مدار بسته استفاده می شود بهتر است که در محل از طریق تابلویی اعلام شود که “این مکان با دوربین مدار بسته کنترل می شود". این عبارت می تواند برای بسیاری از مجرمان بالقوه بازدارنده باشد (تصویر 2-19). ویترین مغازه ها نباید به گونه ای باشد که مانع رؤیت پذیری و نظارت متقابل شود. شیشۀ جلوی مغازه ها باید امکان رؤیت کامل مغازه را فراهم سازد.