پایان نامه اثر حاد و مزمن تمرین تناوبی با شدت بالا در محیط معتدل و گرم بر سطوح سرمی گلوتاتیون پراکسیداز و HSP72 استراحتی و فعالیتی در مردان فعال |
میگذارد(2, 3). افزایش دمای مرکزی بدن ممکن است بهوسیله جلوگیری از جفت شدن زنجیره تنفسی میتوکندریایی و یا به نحوی مهار و یا غیرفعال سازی مکانیسمهای دفاعی آنتیاکسیدانی تشکیل گونههای اکسیژن فعال مانند رادیکالهای آزاد را افزایش دهد و یا باعث شکلگیری آنها شود(21, 22). همچنین کاهش آب بدن ممکن است بهوسیله تغییر در فشار برشی ناشی از افزایش غلظت خون باعث افزایش فشار اکسایشی شود(23). غالباً پژوهشگران با انجام فعالیت در گرما برای کسب سازگاری گرمایی، جهت کاهش فشارهای فیزیولوژیک، افزایش قابلیتهای ورزشی و حفظ عملکرد در محیط گرم، این مشکل را تا حد ممکن حل کردهاند(24). برای رسیدن به سازگاری گرمایی نیاز به قرارگیری مکرر روزانه به مدت30 تا 100 دقیقه در معرض گرما میباشد که تا حد زیادی بعد از 10 تا 12 جلسه کامل میشود(25). از طرفی موجودات زنده از راههای مختلفی در مقابل بسیاری از آثار مخرب مواجهه با استرس محافظت میشوند. یکی از راههایی که سلولها میتوانند در قبال آسیب یا مرگ سلولی ناشی از استرس مقاومت کنند، ساخت مجموعهای از پروتئینهای محافظتی به نام پروتئینهای استرسی یا پروتئینهای شوک گرمایی میباشد که مقادیر آن در برابر استرس، گرما و ورزش افزایش مییابد(26-28). وظایف این سلولها در بدن شامل تسهیل یکپارچگی پروتئین، انتقال پروتئینها از عرض غشاء سلول، اتصال پروتئینهای تخریبشده و کمک به فعالسازی مجدد، ترمیم و طراحی کمپلکسهای پروتئینی، جلوگیری از انباشت پروتئینهای ناپایدار و تسریع در بهبود سلولهایی است که در معرض استرسهایی نظیر استرس گرمایی، استرس اکسیداتیو و غیره قرارگرفتهاند (29). در این مجموعه HSP72 عضو تحریکپذیر خانواده 70 کیلو دالتونی پروتئینهای شوک گرمایی است که بیشترین نوعی است که نسبت به استرس و گرما تحریکپذیر میباشد(27). بهعنوانمثال یوجی و همکاران[4] (2006) به دنبال 8 هفته تمرین تناوبی سرعتی افزایش قابلتوجه HSP72 را در عضلات رت مشاهده کردند(30). پائولتی و همکاران[5] (2007) نیز به دنبال 11 روز فعالیت در گرما افزایش سطوح پلاسماییHSP72 را مشاهده کردند(31). از طرفی سازگاریهای بلندمدت تمرین استقامتی باعث بهبود سلامت و طول عمر از طریق بهینهسازی مصرف اکسیژن و کاهش تولید رادیکالهای آزاد اکسیژنی و درنهایت افزایش آنزیمهای ضد اکسایشی و پروتئینها محافظ میشود(12, 32, 33). بههرحال اخیراً پژوهشگران نشان دادهاند که تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIT) منجر به سازگاریهای فیزیولوژیکی متعددی میشود که مشابه تمرینات استقامتی سنتی است، با این تفاوت که حجم کل فعالیت ورزشی پایین است(14, 34, 35). بهعنوانمثال دو هفته HIT همانند تمرین استقامتی سنتی منجر به افزایش اجرای فعالیت ورزشی حداکثر، محتوی پروتئینهای میتوکندریایی و آنزیم سیتوکروم C اکسیداز میگردد(14). با توجه به اینکه کمبود وقت رایجترین مانع انجام ورزش منظم در انواع مختلف جمعیتها است(36)، به نظر میرسد HIT یک جایگزین مناسب برای تمرینات استقامتی سنتی بهمنظور سلامت سوختوساز بدن و کاهش خطر ابتلا به بیماریهای مزمن باشد(37).فرض ما این است که HIT بر آنزیمهای ضداکسایشی و HSP72 مؤثر است و وقتی گرما نیز به آن اضافه شود شاید اثرات بیشتری داشته باشد. لذا ازآنجاکه اکثر مطالعات صورت گرفته در مورد تأثیر تمرینات بر فعالیت آنزیمهای ضداکسایشی در محیط طبیعی انجامشده است و بیشتر اثر تمرینات استقامتی بر مقادیر HSP72 موردبررسی قرارگرفته است، پژوهشگر قصد دارد اثرات حاد و مزمن تمرینات تناوبی با شدت بالا در محیط معتدل و گرم بر فعالیت GPX و HSP72 را موردبررسی قرار دهد.
1-3. ضرورت و اهمیت پژوهش
ورزشکاران به دلیل شرایط خاص مسابقه و تحمل این شرایط، نیازمند سیستم ضداکسایشی کارآمدتری نسبت به دیگر افراد هستند، چراکه، بدون آن سیستم تولید انرژی و ارگانیسمهای هوازی بدن قادر نخواهند بود وظیفه خود را بهدرستی انجام دهند. این سیستم هومئوستاز عملکرد طبیعی بدن را حفظ کرده و فشار اکسایشی ناشی از افزایش رادیکالهای آزاد را تعدیل میکند(38). بدیهی است پرداختن به راهکارهایی که بتواند توان سیستم ضداکسایشی بدن را بالا ببرد نقش مهمی در حفظ تندرستی بدن در برابر عوامل مخرب خواهد داشت. به نظر میرسد یکی از راهکارهایی که بتواند سبب سازگاری در سیستم ضداکسایشی بدن شود پرداختن به فعالیتهای ورزشی است(39, 40). از طرفی به دلیل رقابت بسیار نزدیک در ورزش حرفهای، ورزشکاران رقابتی باید نگرانیهای محیطی را قبل از مسابقه بررسی کنند و درصورتیکه رقابت باید در هوای گرم انجام شود، به الگو گیری از مطالعات سازگاری گرمایی نیاز خواهند داشت، زیرا بدون سازگاری گرمایی، در دمای محیطی بالا عملکرد ورزشکار دچار اختلال خواهد شد(8, 41, 42). بهعنوانمثال در بازیهای المپیک تابستانی آتلانتا (1996)، آتن (2000) و پکن (2008)، یکی از مشکلات عمده ورزشکاران حرارت و رطوبت هوا بوده است(7). ازاینرو سازگار شدن با شرایط محیطی غیرطبیعی، اهمیت مییابد. از سوی دیگر نشان دادهشده است فعالیت ورزشی در شرایط گرم باعث افزایش دمای مرکزی بدن خواهد شد(3)که منجر به تولید گونههای اکسیژن فعال، افزایش پراکسیداسیون لیپیدی و تغییرات در متابولیسم سلولی میشود(5) که در این حالت HSP72 برای بازیافت سلولی بعد از استرس و حفظ عملکرد آن ضروری است و بازسازی پروتئینهای آسیبدیده را تسهیل میکند(43). همچنین باعث افزایش تحمل سلول به هنگام قرارگیری در معرض استرس گرمایی میشوند(28). بسیاری از پژوهشها نشان دادهاند که تقویت سیستم ضداکسایشی(32, 33) و افزایش مقادیر HSP72 (12)از سازگاریهای کسبشده از تمرینات استقامتی است. از طرفی، اخیراً پژوهشگران نشان دادهاند که تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIT)، علیرغم داشتن حجم پایین نیز منجر به سازگاریهای بیشمار فیزیولوژیکی میشود که در برخی از سازگاریها، مشابه تمرینات استقامتی سنتی است(14, 15). بههرحال تمایل افراد برای اجرای تمرین با تکرار پایین و شدت بالا، بیشتر از برنامه تمرینی با تکرار بالا و شدت پایین است(44) و حتی درک لذت بیشتری نیز دارند(45). اگرچه HIT به یک روش تمرینی محبوب برای ورزشکاران و عموم مردم تبدیلشده است اما اطلاعات بسیار کم و ضدونقیضی در مورد استرس اکسیداتیو پس از یک جلسه و یک دوره از این تمرینات وجود دارد(19). از طرفی طبق یافتههای ما هیچ مطالعهای اثر حاد و مزمن HIT بر فعالیت آنزیمهای ضد اکسایشی و سطوح سرمی HSP72 در محیط گرم را موردبررسی قرار نداده است. لذا پژوهشگر درصدد است اثرات حاد و مزمن تمرینات تناوبی با شدت بالا در محیط معتدل و گرم بر فعالیت آنزیمهای ضد اکسایشی و سطوح سرمی HSP72 را موردبررسی قرار دهد.
سایت های دیگر :
e-space: nowrap; overflow: hidden; position: relative; width: 399px; left: 3px;"> |
فرم در حال بارگذاری ...
[پنجشنبه 1399-03-01] [ 11:00:00 ق.ظ ]
|