مشاهدات علمی تخریب لایه ازن،پایان نامه حفاظت از لایه ازن
مشاهدات علمی تخریب لایه ازن
 

دانشمندان از دهه 1970 نگران آثار فعالیت های بشر بر لایه ازن شدند علت این نگرانی بخاطر انتشار اکسیدهای نیتروژن[1]، منوکسیدکربن و آی از هواپیماهای مسافربری به سرعت مافوق صورت – محصول مشترک انگلیس و فرانسه، و توپولوف های روسیه به هوا بود. از این رو تحقیقاتی در این زمینه شروع شد تا به کمک آن تاثیر فعالیت های مورد اشاره بر لایه ازن مشخص شود و البته برخی از این تحقیقات نشان میداد که قطر لایه ازن در نواحی مختلف و البته بصورت محسوس تر در قطب جنوب به شدت کاهش یافته است.

حدود سال 1979 دانشمندان زنگ خطر را به صدا در آورند و در این سال دانشمندان متوجه شدند که در فراز قاره جنوبی ( قطب جنوب) در طول هر بهار به مدت چند ماه از پایان اوت میزان ازن کم میشود.

تحقیقات مزبور ادامه داشت بدون اینکه دانشمندان بتوانند به نتاج قطعی دست یابند در تحقیقاتی که در اکتبر 1981 در ایستگاه های اندازه گیری ژاپن به انگلیس و سایر کشورها انجام شد کاهش 200% از لایه ازن ق

طب جنوب به شمال نقص دستگاه ها یا اشتباه در محاسبات خیلی جدی تر واقف شد و در سال 1982 دستگاه پیشرفته ای مورد استفاده قرار گرفت که آن دستگاه در اکتبر همان سال که مقارن با بار قطب جنوب است به همان میزان 20% کاهش لایه ازن در قطب جنوب را ثبت کرد.

بدین ترتیب مشخص شد مقیاس های قبلی درست بوده است سال 1984 برای اولین بار پدیده کاهش لایه ازن بطور رسمی اعلام شد و منتشر شد.[2]

تحقیقات بعدی که در مه 1985 انجام شد حاکی از آن که از سال 1981 به بعد قطر لایه ازن در قطب جنوب به میزان چشمگیری کاهش یافت.

گزارش اکتبر 1985 ناسا نیز کاهش لایه ازن را در قطب جنوب تایید نمود اینکه اولین بار واشنگتن پست[3] اصطلاح حفره لایه ازن[4] را برای عنوان خبری مربوط به گزارش ناسا انتخاب کردند.