پایان نامه کنوانسیون زیست محیطی-کنوانسیون تالاب های مهم
کنوانسیون مربوط به تالاب های مهم بین المللی (کنوانسیون رامسر)

    تالاب ها جزو پیچیده ترین و زنده ترین اکوسیستم های جهان هستند که می توان آنها را از این نظر با صخره های مرجانی و جنگل های استوایی مقایسه کرد. تالابها می توانند میزبان تنوع وسیعی از گونه های میکروبی، گیاهان، حشرات، دوزیستان، خزندگان، پرندگان، ماهی و پستانداران باشند. همه این گونه ها، ارتباط نزدیکی به یکدیگر دارند که یک چرخه حیاتی و مجموعۀ پیچیده ای از واکنش های متقابل را شکل می دهند. اگر یک گونه ای حذف شود، کل شبکه اکولوژیکی در خطر است که می تواند در طی زمان منجر به فقدان کل یک اکوسیستم شود. به همین دلیل، حفاظت از زیستگاههای تالاب به منظور حفظ تنوع زیستی داخلی و جهانی بسیار حیاتی است. همانطور که تالابها نقش حیاتی در همه چرخه های طبیعی دارند، مزاحمت های انسانی بر فرآیندهای طبیعی تاثیر گذارهستند. برای مثال این تاثیرات شامل فقدان و نابودی آب آشامیدنی، تجزیه و نابودی زیستگاهها، از بین رفتن گونه های جانوری گیاهی، افزایش بلایای طبیعی و تاثیرگذاری بر تغییرات آب و هوایی می شود. کنوانسیون رامسر، به عنوان تنها کنوانسیون جهانی پایه گذاری

شده در ایران، قدیمی ترین معاهده بین الدولی جهانی با تاکید بر حفاظت و استفاده پایدار از طبیعت و تنها کنوانسیون بین المللی حفاظت از تالاب هاست. گرچه نام رسمی کنوانسیون «کنوانسیون تالاب های با اهمیت بین المللی به ویژه به عنوان زیستگاه پرندگان آبزی» است، ولی طی گذشت سال ها، کنوانسیون نگرش خود را چنان گسترش داده که تمام ابعاد حفاظت و استفاده معقول و پایدار از تالاب ها را در بر می گیرد. از این رو به «کنوانسیون حفاظت از تالاب ها» یا «کنوانسیون رامسر[1]» شهرت دارد [23].

    کنوانسیون رامسر در دوم فوریه 1971 منعقد و در 21 دسامبر 1975 لازم الاجرا شد. محل انعقاد این کنوانسیون شهر رامسر ایران، محل دبیرخانه آن شهر گلاند سوییس و مرجع نگهدارنده اسناد، سازمان جهانی یونسکو است و اجلاس های آن موسوم به «کنفرانس کشورهای عضو» هر سه سال یکبار درباره موضوعات، خط مشی و ارائه گزارش فعالیت های سه سال گذشته در خصوص حفاظت از تالاب ها برگزار می شود. این معاهده 160 کشور عضو را ملزم به تعیین و حفظ تالاب های با اهمیت بین المللی و تشویق به استفاده معقول از آنها می نماید. بنابراین کنوانسیون رامسر اولین معاهده ای است که به شناسایی تالابها به عنوان یکی از سازنده ترین منابع حمایتی اکولوژی بر روی زمین عمل کرده است. این کنوانسیون در سال 1352 توسط مجلس ایران تصویب گردید[2].

2-2-2-6- کنوانسیون مسئولیت بین المللی در مورد خسارات ناشی از اجسام فضایی[3]

    این کنوانسیون مشتمل بر یک مقدمه و بیست و هشت ماده است. دول طرف این کنوانسیون با توجه به منافع مشترک کلیه افراد بشر دو امر توسعه اکتشافات فضایی و استفاده از فضای