براساس برآوردهای سازمان بهداشت جهانی، بیش از 80 درصد از جمعیت جهان در کشورهای در حال توسعه سلامتی خود را بطور مستقیم یا غیر مستقیم، مدیون گیاهان داروئی هستند و در کشورهای پیشرفته نیز استفاده ازترکیبات شیمیائی گیاهان داروئی رو به افزایش است.( Conter,2005) به دلیل عوارض فراوان ناشی از استفاده از داروهای شیمیائی مصنوعی، استقبال چشمگیری از داروهای طبیعی با منشاء گیاهی شده است، بطوریکه تنها در کشور آمریکا میزان تجارت این داروها به 62 میلیارد دلار در سال می‌رسد و انتظار می‌رود که تا سال 2050 میلادی این میزان به 5000 میلیارد دلار برسد .     ( Biritish,1983). در سالهای اخیر علاقه به استفاده از ترکیبات شیمیائی که از قسمتهای مختلف گیاهان داروئی بدست می‌آید افزایش یافته، بطوریکه بیش از 40 درصد داروهای مورد استفاده در کشورهای اروپائی و آمریکائی منشاء گیاهی دارند. گیاهان داروئی هزاران سال است که در چین در درمان بیماریها مورد استفاده قرار می‌گیرند و بطور گسترده‌ای در سراسر جهان بعنوان دارو، آنتی‌اکسیدان، چاشنی غذائی، رنگ، حشره‌کش، ضدعفونی کننده و خوشبو کننده در جهت بهبود زندگی بشر بکار می‌روند و به همین دلیل تولید این دسته از گیاهان هر ساله رو به افزایش است) (Scharz, 2004 . بیش از 70 درصد از 50000 گونه گیاه داروئی که مورد استفاده قرار می‌گیرند، از طبیعت جمع‌آوری می‌شوند و تنها کمتر 10 درصد آنها در کشورهای اروپائی مورد کشت قرار می‌گیرند که با توجه به فشار بر روی منابع طبیعی، نیازمند مطالعه بیشتر در این زمینه است.درمیان گیاهان داروئی، برخی جنسها و گونه‌ها از اهمیت بیشتری برخوردارند که عمدتاً بدلیل دارا بودن ترکیبات فیتوشیمیائی ومتابولیتهای فراوان ومختلف درآنهاست. گیاه آویشن( Thymus sp) از جمله این گیاهان می‌باشد که با دارا بودن بیش از 20 نوع ترکیب شیمیائی شناخته شده و موثر، در زمره مهمترین گیاهان داروئی به شمار می‌رود (Soto, 2006). یکی از گونه های گیاه آویشن دراستان ایلام با نام زوفایی       (Thymbra spicataL) یكی ازگونه‌های دارویی وآروماتیك استان ایلام می‌باشد.گیاهی است بوته‌ای، معطرتاارتفاع 40 سانتیمتر كه بیشتر در دامنه‌های جنوبی وتپه‌های شنی رشد می‌كند و به عنوان ضد عفونی كننده مجاری تنفسی، تونیك، برطرف كننده اسپاسم‌های ماهیچه‌ای و…كاربرد فراوان دارد. تنوع شرایـط اكولوژیـكی در استـان ایـلام واختلاف پست‌ترین با بلندترین نقطه آن (بیش از 1500متر) گونه‌های گیاهی متنوعی را بوجود آورده كه دارای ارزشهای صنعتی، خوراكی ودارویی بوده و نقش مهمی در صادرات غیر نفتی دارا می‌باشند و به عنوان یك ذخیره گاه توارثی بحساب می‌آیند. زوفایی یكی از گونه‌های دارویی بومی استـان ایلام است كه مصارف سنتـی فراوانی داشته و در بین اهالی منطقه از توجه و اهمیت خاصی برخوردار است.گیاهی بوته‌ای، معطر، ساقه چوبی، برگها كوچك، گلها صورتی و به ارتفاع 10 تا 40 سانتی متر می‌باشد.این گونه در هوای گرم و نور كافی، دامنه‌های جنوبی، تپه‌های شنی و در خاكهای سبك رویش دارد. گونه مذكور تقریباً خصوصیات آویشن را دارا بوده و به عنوان ضد عفونی كننده مجاری تنفسی، تونیك، برطرف كننده اسپاسم‌های ماهیچه‌ای، خلط‌آور، دفع كننده انگلها و اشتها آورجهت مصارف درمانی بكار می‌رود،( زرگری، 1360) از دلایل عمده و اساسی انجام این پژوهش وجود تنوع گونه های گیاه آویشن و از همه مهمتر

وجود زیرگونه زوفایی در منطقه که از لحاظ مورفولوژیکی و کیفی در سطح بالایی بوده و همچنین تا کنون پژوهشی در این زمینه در استان انجام نشده است.

1-2- اهمیت و ضرورت انجام پژوهش

          1-2-1- آویشن:

      «آویشن» در کتب فارسی به این نام خوانده می شود و در کتب طب سنتی فارسی با نام «حاشا»،«اوشن» و «صعتر الحمیر» نام برده شده.در مناطق مختلف ایران گونه های مختلف با اسامی محلی متفاوتی شناخته شده است، از جمله در همدان آن را «آزربه»در اطراف تهران«آویشن یا آویشم»ودر طالقان«زروه» در آذربایجان و مناطق ترکی زبان «ککلیک اوتی»یا «کاکله اوتی» و در سایر مناطق «صعتر»،«اوشن»،«اشمه کوهی»و،«سی سنبر»و «سوسنبر »نامیده می شود.( نیکخواه، 1388)

گیاهی است ازخانواده Labiatae یاMenthaceae  از جنس:Thymus به فرانسوی Thym و گونه وحشی آن Thym serpolet و به انگلیسی Thyme گفته می شود.نام علمی Thymus vulgaris   آن است. در ایران گونه های مختلفی از آویشن که به صورت گیاهی علفی است تا انواعی که به صورت درختچه هستند می روید، از جمله Thymus communis  که در مزارع نیز کاشته می شود و Thymus serpyllium  که سی سنبر یا سوسنبر است و در واقع گونه وحشی آویشم می باشد و همچنین گونه ی    T:fedischenkoi Ronnدرمناطق مختلف ایران از جمله در ارتفاعات منجیل، در ارک،کردستان، کرمانشاه، دامنه های جنوبی البرز، طالقان، توچال، دره کرج، آذربایجان، کرمان، شاهوار کوه در ارتفاعات ۳۷۰۰۰-۲۹۰۰ متر،اورمان کردستان،رودبار،نور کجور،دره چهل دختر گرگان شناسایی شده است این گیاه از خانواده نعنائیان  (Lamiaceae )  و منشاء پیدایش آن مناطق دریای مدیترانه است( گریو، 2008).این گیاه از گیاهان چند ساله بوده و تا ارتفاع 40 سانتیمتر رشد می‌کند و بر روی شاخه‌های کوچک و چوبی‌اش ، برگهای نوک تیز به رنگ سبز تیره می‌رویند( امید بیگی، 1374).

1-2-2 -کاربردهای آویشن :

    از برگهای بسیار خوش عطر آن اغلب به عنوان ادویه یا دارو استفاده می‌شود. از گلهای سفید متمایل به صورتی رنگ آن در تابستان بوی شامه نوازی به مشام می‌رسد. گونه‌های بی‌شمار و متفاوتی از انواع این گیاه وجود دارد. عصاره این گیاه عطر تندی دارد و نوع تازه آن از عطر بیشتری برخوردار است.

1-2-3 -خواص دارویی

     این گیاه بوی بسیار مطبوع و مزه تندی دارد و به خاطر خاصیتش در شدت دادن به جریان خون ، به هر عضوی که مالیده شود خون به آن طرف سرازیر می‌شود. برای ریزش مو ، جوشانده این گیاه استفاده می‌شود تا جریان خون را در آن قسمت بیشتر کرده و پیاز مو تغذیه شود. این گیاه داروی بسیار خوبی برای دستگاه تنفسی و بیماریهایی از قبیل زکام ، برونشیت ، آسم ، گریپ است. همچنین این گیاه داروی خوبی برای معده می‌باشد و ناراحتیهای معده را از نظر هضم ،  نفخ بطور کلی برطرف می‌کند( قربانی، 1383). از نظر ترکیبات شیمیایی آزربه(T.vulgaris) دارای حدود ۲ درصد اسانس است و اسانسی که از گل و برگهای آن گرفته می شود در حدود ۴۵ درصد تیمول داردو ضمنا دارای کاروکرول،سیمن،آلپینن،بور نئول،لینالول ،بورنیل آستات می باشد و به علاوه اولئانولیک اسید و ایزومر آن اورسولیک اسید نیز از آن جدا شده است در گزارش دیگری در مورد ترکیبات شیمیایی گیاه آمده است.گیاه دارای تیمول ،پارتیمول،پینن،لینالول و کارواکرول میباشد. (Dueñas, 2005)

1-2-4- جایگاه این گیاه در تاریخ

      این گیاه در مصر باستان نقش عمده‌ای در مومیایی کردن اجساد ایفا می‌کرد. پزشکان یونانی و مصری ، اثر قوی و تحریک کننده این گیاه را شناخته بودند حتی آشپزهای آن روزگار هم به ارزش آن واقف بودند. این گیاه در قرون وسطی به عنوان نمادی از قدرت و جرأت مطرح می‌شد و سربازهای آن موقع ، قبل از جنگ خود را با این گیاه می‌آراستند.( مظفریان، 1375)

1-2-5- آثار فارماکولوژیک

     اثر ضد سرفه و خلط آور و ضد اسپاسم این گیاه در مطالعات بر روی حیوانات از عمده ترین آثار آن بوده اند . روغن تیمول یا تیمن که در ترکیب اسانس گیاه وجود دارد،منشا اصلی خواص ضد عفونی کننده آزربه می باشد،از طریق مخاط جذب می شود و از راه ادرار دفع می شود ور نگ ادرار را تیره یا سیاه می سازد.خاصیت ضد میکروب و ضد قارچ و ضد انگل تیمول در طب جدید نیز مورد توجه است و به دلیل وجود تیمول در گیاه آزربه ازجوشانده آن برای ضدعفونی کردن و پانسمان و شست و شوی زخمها به نحو موثری استفاده می شود.در دارو سازی برای تهیه محلولهای غرغره ضد عفونی حلق و قطره های ضد سرفه و در دندان پزشکی برای تهیه محلولهای شست و شوی دهان کاربرد دارد.در تجارت دارویی به عنوان قارچ کش معروف است.در بیماری های قارچی به علت اثر زیاد که دربیماری اکتی نومیکروزیس دارد ،یک درصد محلول تیمول را روی پوست و محل زخم می مالند و ممکن است به جای تیمول روزی سه مرحله از ۶۰ درصد جوشانده گیاه آزربه یا حاشا استفاده شود.

     اکتی نومیکروزیس یک بیماری غیر مسری قارچی در حیوانات است که به انسان منتقل می شود.عامل این بیماری ،قارچی است به نامActinomyces از خانوادهAcitinomycetaceae که معمولا در دهان و آرواره های بخصوص موجدار و ناصاف حمله می کند و گاهی به مغز و ریه نیز حمله ور می شود. در گاوها آن را Actinomyces bovis ودر انسان Actinomyces israelii می نامند .تا قبل از کشف آنتی بیوتیک های جدید معالجه با این بیماری به طریقی که در بالا ذکر شد با حاشا یا ماده عامل ان تیمول انجام میگرفته ولی پس از آن معمولا از نظر تسریع عمل ،این بیماری را با استعمال دراز مدت پینی سیلین معالجه می نمایند و در درجه دوم بعد از پینی سیلین ممکن است از تتراسایکلین استفاده نمود.جراحی برای خارج کردن قسمت های زخم توام با درمان شیمیایی نیز معمول است ولی هنوز هم درمان با تیمول به عنوان دارویی که ضمن معالجه ،عوارض جنبی آنتی بیوتیک ها را ندارد مورد توجه بسیاری از پزشکان دنیاست.

     در طب سنتی از نظر طبیعت عده ای از حکمای معروف از جمله شیخ الرئیس ابوعلی سیناو بغدادی و دیگران حاشا را گرم و خشک می دانند .از نظر خواص گرم کننده قوی و مدر بول و حیض ،عرق و شیر می باشد.خارج شدن جنین و مشیمه را تسهیل می کند و باز کننده گرفتگی روده ها و پاک کننده سینه می باشد.برای تنگی نفس و تقویت معده ،کبد ،طحال و کلیه و همچنین برای تحلیل اماس و خون منجمد شده دراثر سموم نباتی و حیوانی مفید است .برای بند اوردن خون از سینه و کشتن و خارج کردن انگل های معده به خصوص انگلی به نام آنسیلوستوما که نوعی نماتود می باشد، بسیار موثر است برای دفع انگل فوق الذکر توصیه می شود که روز قبل یک مسهل گیاهی موثر با تطبیق با نوع مزاج به بیمار داده شود و شب با یک شام ساده ۲الی ۴ گرد حاشا می خورند و صبح نیز یک مسهل آویشن نتیجه بسیار خوبی می دهد. شکوفه حاشا به تنهایی مسهل خوبی برای سودا بوده و می تواند جانشین تیمول باشد و اگر ۸ گرم گرد حاشا را بانمک و سرکه بیاشامند ،مظهر خوبی برای بلغم می باشد .خوردن ۱۰ گرم حاشا مخلوط با عسل و آبگرم برای بیماری فلج ،اقوه ،فراموشی ،صرع،تقویت قوه باه مفید است .خوردن تازه ان به صورت سبزی با غذا بسیار مفید است و برای تقویت دید چشم نافع است. معده را تقویت نموده و کمک به هضم غذا می نمایید .آشامیدن دم کرده ان با عسل ناراحتی در تنفس را رفع می کند و خروج ادرار ،حیض،جنین و مشیمه را تسهیل می نماید .خوردن انگشت پیچ یا لعوق آن با عسل برای خارج کردن بلغم و مواد زائدی که در سینه جمع شده است و تسکین تنگی نفس و سرفه بسیار نافع است.ضماد ان با سربرای تحلیل و ورمهای تازه و تحلیل خون بسته و منجمد در اعضا مفید است و اگر با شراب مخلوط و خورده شود ،برای سیاتیک نافع است .اگر مقدار ی از حاشا را با ده برابر وزن آب انگور مخلوط نموده و بپزند که ثلث باقی بماند در مورد جمیع خواص از جرم خشک آن بهتر است.دم کرده ان برای سکسکه ،دل پیچه ،قطره قطره ادرار کردن ، خورد کردن سنگ مثانه و تسکین درد رحم بسیار نافع است.مقدار خوراک از خشک و جرم ان ۵ گرم است.دم کرده حاشا برای سرفه های سخت وبرونشیت مفید است.حاشا در چین و ژاپن کاشته می شود ،از جوشانده گیاه به عنوان ضدسرفه و برای معالجه سیاه سرفه خورده می شود.اسانس آن ضد عفونی کننده خیلی قوی است ودر فرانسه از دم کرده ۲۰-۱۰ گرم گیاه خشک با یک لیتر آب جوش ،برای آرام کردن سرفه ۳ فنجان در روز می خورند .در موارد آسم این دم کرده را با عسل مخلوط کرده ۳ فنجان در روز می خورند. با توجه به سمی بودن ماده تیمول درمصرف و خوردن ماده حاشا و ترکیبات آن باید رعایت دستورات را نمودو از اسراف در مصرف آن خودداری شود .اسراف در مصرف حاشا و تیمول ممکن است باعث اسهال و غثیان و استقراغ شود و یا ممکن است در اثر تحریک کلیه ها موجب بروز آلبومین در ادرار گردد. مصرف بی رویه ی حاشا ممکن است عضلات قلب را ضعیف نماید و همچنین اسراف در مصرف آن ممکن است ایحاد سر گیجه وبروز صداهایی درگوش کند در کتب طب سنتی در صورت بروز عوارض ان توصیه شده است از نعناع و دم کرده ان استفاده شود. از نظر تاریخی و قدمت شناخت حاشا و یا آویشن گیاهی است که بخصوص به عنوان ادویه معطر از زمانهای قدیم مورد توجه بشر بوده ودر عهد باستان در جوامع پیشرفته آن روز به عنوان بخور های معطر و تصفیه کننده بخصوص در معابد به کار می رفته است. برگهای آویش سنبل شجاعت و تهور و رشادت بوده است.در یونان قدیم یعنی در روزگاران قبل از میلاد مسیح مرسوم بوده است اگر می خواسته اند شجاعت و رشادت مردی را تحسین کنند و از او تعریف نمایند می گفتند که او عطر حاشا دارد و بوی آویشن می دهد در اساطیر کهن مسیحیان آمده است که در علوفه ای که برای تشک در رختخواب مریم عذرا و حصرت مسیح کودک بکار می رفته گیاه و علف معطر آویشن نیز وجود داشته است.(عسگری، 1382)

      سربازان رومی رسم داشتند برای افزایش شجاعت و تهور در آب آویشن حمام کنند.(حمام آویشن برای تسکین درد مفاصل و کوفتگی عضلات و ایجاد فرح و تازه شدن و رفع خمیدگی مفید است برای این منظور ممکن است از جوشانده ی ۶درصد آویشن استفاده کرده وآن راداخل وان حمام ریخته مدتی در آن نشست. رسم شناخت آویشن به عنوان سنبل شجاعت قرنهادر جوامع بشری حاکم بوده است به طوری که حتی در قرون وسطی در دوران شوالیه ها نیز هر وقت زنهای زیبایی اروپا قصد تحسین معشوقهای شوالیه ی خود را به عنوان مرد شجاع داشتند روبان های زیبایی که روی آن شکل گیاه آویشن برودری شده به آنها هدیه می دادند .

1-3- اهداف پژوهش

     این پژوهش با هدف کلی بررسی تنوع ژنتیکی گیاه دارویی آویشن( زوفایی) بر اساس صفات کیفی و مرفولوژیکی در کوه های استان ایلام انجام پذیرفت و در این راستا اهداف اختصاصی زیر مدنظر قرار گرفته است:

 بررسی تنوع ژنتیکی سطح جمعیت های بومی گیاه دارویی آویشن(زوفایی)

بررسی صفات کیفی گیاه آویشن (زوفایی)

بررسی صفات مرفولوژیکی گیاه آویشن (زوفایی)