جشن سده
جشن روش هشانا ( جشن سال نو عبری، کلیمیان)
جشن برغندان و عید عروج حضرت مریم ( عید مسیحیان)
جشن ها و رویدادهای فرهنگی موجود در ایران علاوه بر جشن های باستانی، شامل جشن های قومیت و اقلیت های مختلف ایرانی است که در ابعاد گسترده و یا کوچک توسط قومیت های مختلف انجام می شود. باید یادآور شد که تعداد این رویدادهای فرهنگی به قدری زیاد است که حتی اغلب از ایرانیان، بسیاری از این جشن ها را برگزار نمی کنند.

 
 
چنانچه در بالا اشاره شد، پرواضح است که غریب به اتفاق گردشگران خارجی در ایران از نوع گردشگران فرهنگی می باشد. قدمت و تاریخ گردشگری در ایران نیز حاکی از آن است که گردشگری فرهنگی نسبت به سایر گونه های گردشگری از جذابیت بیشتری برای مسافران خارجی برخوردار است. این موضوع علاوه بر گردشگران خاص فرهنگی بر دیگر گردشگران هم دلالت دارد. آن چنان که اغلب گردشگران سلامت، مذهبی، اکوتوریسم و متخصصان همگی بخشی از زمان سفر خود را صرف آشنایی با مواریث فرهنگی ایران می کنند.
2-3 گردشگری مذهبی ایران
گردشگری مذهبی یکی از انواع گردشگری است که از دیرباز در اجتماعات انسانی وجود داشته و اکنون به شل مدرن تر و سازمان یافته تری انجام می شود. کشور ایران با وجود داشتن مذهب اسلام و اماکن مقدسه ی اسلامی سهم بسزایی در این گردشگری می تواند داشته باشد. گردشگری وسیله‌ای است که افراد را با مذاهب و فرهنگ‌های متفاوت به یکدیگر پیوند می‌دهد و به آنها کمک می‌کند تا همدیگر را با وجود تنش‌های سیاسی و اجتماعى، بهتر درک کنند. از نظر سازمان جهانی جهانگردى، مذهب به عنوان یکی از اصلی‌ترین انگیزه‌های سفر شناخته شده است. زیارت، رسمی متداول است که از دیرباز میان اقوام و ملل مختلف و نیز در همه ادیان و مذاهب وجود داشته است. اگر چه زیارت در اسلام با آنچه در بودائیان، زرتشتیان، مسیحیان وجود دارد، از نظر محتوایی و روش، تفاوتهای بنیادین دارد، لکن چون برانگیخته از فطرت آدمی است و با انگیزه های درونی انجام می گیرد، گستره ای به وسعت تمام اقوام و ادیان دارد (فیض آبادی و محبوب، 1390: 4).
آداب و رسوم، جشنواره ها، حوادث های تشریفاتی و ساختمان های مذهبی از جاذبه های توریستی اساسی برای پیروان مؤمنی که دارای اعتقاداتی خاص و همچنین برای کسانی با علاقه ی گاه به گاه است. ایران یک کشور جالب با مکان های تاریخی شگفت انگیز در شهرهای مختلف از جمله اصفهان، شیراز، یزد و غیره است که یک مرور کلی فرهنگی اسلامی در طول تاریخ ایران را نشان می دهد (اخوت، 2010).
ایران به دلیل قرارگیری در موقعیت خاص جغرافیایی (خاورمیانه) و همجواری با کشورهایی همچون افغانستان، ازبکستان و پاکستان که دارای مذهب اکثریت اسلام و شیعه هستند، دارای نقطه ی مثبت مذهبی است که با مدیریت درست راه را برای توسعه هر چه بهتر گردشگری ایران، علی الخصوص گردشگری مذهبی آن باز می کند. هم اکنون در دنیا بیش از یک میلیارد و نیم مسلمان وجود دارد که نزدیک به سیصد میلیون آن ها شیعه هستند. با نگاهی به آمار مسلمانان و شیعیان جهان به درستی روشن می گردد که سهم ایران از گردشگری مذهبی در مقایسه با همتای خود عربستان بسیار بسیار ناچیز بوده است و با وجود قرابت مذهبی و فرهنگی که میان ایران و بسیاری از کشورهای مسلمان و غیر مسلمان نشین وجود دارد، باز هم اماکن مقدسه ی ایران شانسی در این رقابت ندارد.
بارگاه مقدس حضرت امام رضا (ع) ، حضرت معصومه (س) و شاه چراغ از نمونه های مهم و شناخته شده ی گردشگری مذهبی ایران است. هر سال شاهد بازدید هزاران زائر اهل بیت از این مکان های مذهبی هستیم. البته مکان ها و بارگاه های مذهبی بسیاری در اقصا نقاط این سرزمین وجود دارد ولی اغلب آن ها گمنام و در حد بازدیدهای محلی باقی مانده اند. گردشگری مذهبی در ایران با وجود 8 هزار و 919 مکان مذهبی مقدس، هنوز فاقد ساماندهی و برنامه ریزی مشخص بوده و این وضعیت حتی در شهرهای زیارتی مهمی چون مشهد و قم نیز مشاهده می شود. این در حالی است که از این تعداد، حداقل 4 هزار و 319 اثر در زمره آثار ثبت شده در فهرست میراث ملی نیز قرار دارند و علاوه بر داشتن جاذبه زیارتی، دارای جاذبه های فرهنگی و تاریخی هم هستند. تقریبا برای هیچ یک از این 8 هزار و 919 نقطه، برنامه مشخصی از نظر توسعه گردشگری تعریف نشده است ( فیض آبادی و محبوب، 1390: 5).
مشهد یکی از شهرهای بزرگ مذهبی کشور محسوب می شود. محمد قانعی رئیس هتلداران خراسان رضوی به آمار 350 تا 500 هزار نفری گردشگران خارجی در مقابل بازدید میلیونی گردشگران داخلی از بارگاه امام رضا (ع) در سال 91 خبر می دهد. جای تاسف بسیار دارد که به گفته ی وی این شهر می تواند پذیرای 10 میلیون زائر از سراسر دنیا باشد (امینی فرد، 1391: 4) ، در حالی که این رقم از چند صد هزار تا در سال فراتر نمی رود. شایان ذکر است که این موضوع دلایل مختلفی دارد که بایستی توسط مسولان ذیربط به صورت جدی حل و فصل شود.