الف -استراتژی سطح شرکت   ب- استراتژی‌ سطح بازرگانی ج-استراتژی سطح‌ وظیفه‌ای

الف- استراتژی سطح شرکت

استراتژی سطح شرکت بالاتری سطح‌ برنامه‌ریزی استراتژیک را در شرکت‌ اشغال کرده است. این استراتژی دارای‌ افق زمانی بلندمدت بوده و بر کل‌ سازمان احاطه دارد. این استراتژی‌ راهنمای تخصیص منابع بین واحدهای‌ یک شرکت تولیدکننده محصولات‌ می‌باشد و استاندارهایی را برای‌ افزایش واحدهای جدید یا حذف‌ واحدهای موجود ارائه می‌کند. برای‌ تجسم استراتژی سطح شرکت بایستی‌ فرایند تخصیص منابع بین بخش های‌ مختلف مجموعه و هرگونه تغییر در اجزاء آن مورد بررسی قرار داد. استراتژی سطح شرکت بر کل اجزاء و واحدهای مربوطه تأثیر می‌گذارد و به‌ عنوان محدودیت برای واحدهای مزبور مطرح خواهند بود (اسماعیل پور، 1386: 22).

ب- استراتژی سطح بازرگانی

در استراتژی سطح بازرگانی، سطوح‌ برنامه‌ ریزی بیشتر در ارتباط با بازار تولید و عملیات و آماده نمودن همزمان‌ واحدهای وظیفه‌ای که بیشترین کارایی‌ را داشته باشند، می‌باشد. توسعه‌ تولیدات جدید و تفکیک

بازارها همراه با سیاست کلی که در زمینه نوع تولید، تحقیق و توسعه، پرسنلی، بازاریابی و مال وجود دارد. یک نقش عمده‌ای را در برنامه‌ریزی‌های استراتژی سطح‌ بازرگانی بازی می‌کند (همان، 1386: 23).

ج- استراتژی سطح وظیفه‌ای

استراتژی سطح وظیفه‌ای اشاره به‌ مواردی دارد که در ارتباط با فعالیت ها و عملیات های کارکردی مربوط به شرکت‌ هستند. برنامه ‌ها در این سطح از استراتژی در داخل سازمان اغلب به‌ طور ماهرانه ‌ای توصیف و تشریح‌ می‌شند، اما باید توجه نمود که چنین‌ برنامه ‌های باید همواره به وسیله‌ برخی از ملاحظات استراتژیک اساسی، هدایت و کنترل گردند. برای مثال، برنامه‌ها در مورد تغییر و تحول در نوع‌ تولیدات می‌بایست با توجه به‌ چهار چوب استراتژی اساسی شرکت‌ در این مورد انجام گیرد. همواره در این‌ سطح از استراتژی، وجود نقایص و اشکالات اساسی در برنامه ‌ها می‌تواند نتایج وخیمی را برای شرکت به بار آورد (همان،1386: 23).

ارائه مدل برای انتخاب استراتژی های مادری برای شرکت های با کسب وکار چندگانه:

در حال حاضر سازمان ها بیشتر استراتژی های کلان خود را از طریق مدل های کلاسیک ذکر شده به دست می آورند. در نظر نگرفتن موقعیت سازمان بر روی منحنی دوره عمر و عملکردشان در زمان