لیست همه پایان نامه های دانلودی(فایل متن کامل) رشته مدیریت         

 
 
بنابراین برای خارج کردن موضوع اقوام از حوزه تهدیدات امنیتی گام اساسی، طبیعی کردن وضعیت حوزه اقوام وکاهش برخوردهای امنیتی در این حوزه می باشد.
در نمونه دیگر، برخورد امنیتی با خرده فرهنگها واقلیتها در یک جامعه به تبدیل شدن این پدیده به یک تهدید امنیتی می انجامد واگر دگراندیشان، جریانات فرهنگی واجتماعی متفاوت واقشار واقلیتهای گوناگون مذهبی فرهنگی واجتماعی به‌عنوان یک تهدید تلقی شده وبا آنها با ابزارهای امنیتی برخورد گردد، این جریانات به‌صورت طبیعی به سوی یک تهدید حرکت کرده واعضای آنها که می تواند هزاران هزار نفر را شامل شود، بسادگی تبدیل به یک اخلالگر وتهدیده کننده امنیتی می شوند.
در مطالعات جدید امنیت، نگاه به امنیت برخلاف نگاه کلاسیک قرن بیستم ودوران جنگ سرد نگاهی درونزا است و براساس این نگاه اگر پدیده ای از ماهیت امنیتی تهی گردد وبه حوزه های طبیعی جامعه بازگردد این حوزه دیگر بستر مناسبی برای عوامل داخلی یا خارجی تهدید کننده امنیت ملی نخواهد بود.
به عبارتی دیگر برای تامین امنیت ملی بایستی حوزه های تهدید کننده فعلی امنیت ملی را به حوزه های طبیعی جامعه تبدیل کرد وسطح برخوردها در این حوزه ها را از سطح امنیتی قضایی به سطح مدیریتی – اجتماعی بازگرداند واز رویه های اداری ومقررات عمومی برای کنترل این حوزه ها استفاده کرد.
به‌طور نمونه حوزه موسیقی یا ادبیات با کنترلهای سخت وامنیتی وایجاد فضای دلهره آور در این حوزه به حوزه مولد تهدید تبدیل می گردد وآثاری که نویسندگان داخلی یا خارجی با اسمهای واقعی یا مستعار به‌وجود می آورند مملو از نگرانی، وحشت والقای حس منفی مبارزه جویی خواهد بود که این فضا به‌صورت خودکار به تحریک وتهییج افراد ومخاطبان می پردازد.
در مقابل این وضعیت، برخورد طبیعی در حوزه ادبیات ودارابودن سعه صدر نسبت به تفکرات وگرایشات متفاوت موجب می شود فرایند مخالف سازی وقهرمان سازی به کارکرد تخلیه اعتراضات وانتقادات تبدیل گردد وهمانند بسیاری از کشورها که در دو دهه اخیر حوزه فرهنگ وهنر را از یک حوزه با کنترلها وفضای امنیتی به حوزه ای عمومی تبدیل کرده اند، در این مسیر موفق به تامین امنیت پایدار خواهیم شد.
به عبارتی دیگر نظریه امنیت پایدار در پی از بین بردن زمینه های بالقوه تهدیدات امنیت در داخل جامعه است وبراین باور است که با غیرامنیتی کردن حوزه های مهم جامعه، عملا فضا برای سواستفاده دشمنان از نقاط حساس داخلی برای تهدیدات امنیت فراهم نخواهد آمد.
جدول 12مقایسه دو رویکرد کلاسیک امنیت ملی(قرن بیستم) وامنیت پایدار
رویکرد امنیت پایدار
رویکرد کلاسیک امنیتی
معیارمقایسه
درونزا
برون زا
منشا امنیت
1
اداری گرا
کنترل گرا
رویه امنیتی
2
وضعیت طبیعی
محدودیت
ابزار امنیت
3
کنشی
واکنشی
رویکرد
4
فرصت محور
تهدیدمحور
منظر
5
غیرامنیتی کردن
امنیتی کردن
روش مدیریت

6
در مقابل این رویکرد، رویکرد دیگری وجود دارد که بر امنیتی کردن فضای های اجتماعی به شیوه حداکثری اصرار دارد.
نتیجه این رویکرد آن است که پدیده ای اجتماعی ابتدا به یک پدیده امنیتی در سطح جامعه وسپس به یک تهدید امنیتی در سطح کشور و درنهایت به عامل تهدید کننده امنیت ملی تبدیل می شوند.
این نوع نگاه به امنیت درنهایت با پدیده های نرم، برخود سخت را توصیه می کنند و بتدریج تقریبا بر تمامی حوزه های حساس کشور از قبیل سیاست اقتصاد فرهنگ، فضای امنیت را حاکم می کند.
نتیجه این فضا، محور شدن مدیران امنیت ودستگاههای امنیت برای تصمیم گیری وبرنامه ریزی در موضوعات مختلف تخصصی است ودر نهایت سطح بهره وری، تخصص گرایی و هم افزایی طبیعی موجود در حوزه های مختلف جامعه به‌شدت کاهش یافته ودر مقابل هر روز بیش از گذشته برفهرست تهدیدات امنیتی کشور افزوده می گردد.
در حالی که رویکردی که هم اکنون به‌عنوان کارامدترین رهیافت در حوزه های امنیت مطرح است بر غیرامنیتی کردن فضا برای کاهش تهدیدات تاکید دارد.
براین اساس برای رفع یک تهدید بایست شرایط حاکم برحوزه مولد تهدید را به سوی فضایی طبیعی سوق داد.
در حوزه رسانه دیداری شنیداری، نیز اکنون کشور با یک تهدید جدی امنیتی مواجه است که براساس آن با محوریت عالی رتبه ترین مقام رسمی کشور، قرارگاه ماهواره با حضور اعضای ارشد سه قوه تشکیل شده است و علاوه بر موضوع ارسال پارازیت که پیامدهای بین المللی حقوقی وسیاسی وهمچنین آثار جدی بر سلامتی شهروندان را درپی دارد، دستگیری هنرمندان وفعالان فرهنگی مرتبط با شبکه های ماهواره ای و برخوردهای قضایی وامنیتی با دارندگان گیرنده ماهواره، عرصه این حوزه را کاملا امنیتی کرده است.
با این حال به گواهی آمار رسمی به تدریج برابعاد وتهدید کنندگی حوزه ماهواره افزوده می شود وبرخوردهای امنیتی نه تنها تاثیر مثبتی بر این حوزه ندارند، بلکه بعضا موجب تاثیر گذاری منفی درتشدید موضع وحساسیت جامعه گردیده اند.
اکنون پرسش اینجاست که اگر بجای برخودهای امنیتی با موضوع ماهواره این موضوع به صورت یک فرایند طبیعی مورد بررسی ومدیریت قرار بگیرد، آیا نتایج بهتری حاصل نمی شود ؟
به بیانی دیگر اگر با مساله تلویزیون های غیر رسمی وخارج از صداوسیما بجای برخوردامنیت برخوردی اداری شده بخشی از آن به رسمیت شناخته شده ومجوز دریافت کرد وبخشی دیگر فاقد مجوز باشند مانند سایر پدیده های موجود در کشور آیا این حوزه نیز از حالت تهدید کنندگی خارج نخواهد شد.