تعامل‌ شخصیت با محیط،پایان نامه شیوع اختلالات شخصیت
طبق نظریه روانکاوی فروید شخصیت انسان ثابت و لایتغیر است. شخصیت ما را اساساً سایقهای ذاتی ما و اتفاق‌هایی که در 5 سال نخست زندگی در پیرامون ما رخ داده است تعیین می‌کند. فقط روانکاوی وسیع است که می‌تواند برخی از عواقب منفی تجارب دوران کودکی را خنثی کند و برای این کار نیز جز چند راه محدود وجود ندارد. بنا بر نظریه روانکاوی انسان همیشه موجودی نسبتاً منفعل است. گرچه ایگو فعالانه با نهاد و سوپرایگو می‌ستیزد اما انسان در نمایشی که در سطح ناخودآگاهش بازی می‌شود بازیچه نسبتاً ناتوان و منفعلی بیش نیست. (اتکینسون و همکاران، 1983، ترجمه براهنی و همکاران)

تعامل‌های شخصیت با محیط

درآمیختگی عوامل وراثتی و محیطی در شکل دادن به شخصیت فرد از بدو تولد وجود دارد والدین، هم ژن‌های خود و هم محیط خانه خود را به فرزندانشان منتقل می‌کنند و این عوامل نیز هر دو تابعی از وضعیت ژنی والدین است. در نتیجه میان صفات به ارث برده کودک (ژنوتیپ) و محیطی که در آن بزرگ می‌شود نوعی

همبستگی ذاتی وجود دارد، مثلاً از آنجا که هوش عمومی تا حدودی وراثت پذیر است. والدین باهوش احتمالاً فرزندانی باهوش هم خواهند داشت. در عین حال احتمال آن است که این والدین محیطی برای فرزند خود فراهم کنند که قوای عقلانی وی برانگیخته شود، چه به دلیل تعامل‌هایی که خودشان با کودکشان برقرار می‌کنند و چه به دلیل کتاب، درس موسیقی، رفتن به موزه و تجارب عقلی دیگری که جزئی از زندگی آن‌هاست به همین دلیل ژنوتیپ و محیط زندگی کودک، همبستگی مثبتی با هم پیدا می‌کند و کودک از اثرات مضاعف آن بر هوش برخوردار می‌شود.

به همین ترتیب احتمال آن هست که فرزندان والدین کم هوش نیز در خانه ای پرورش یابند که محیط آن تشدید کننده نواقص هوشی ارث برده از والدین باشد،ممکن است برخی والدین به عمد محیطی برای فرزند خود ایجاد کنندکه با ژنوتیپ او همبستگی منفی داشته باشد. مثلاً ممکن است والدین درون‌گرا برای مقابله با درون‌گرایی احتمالی فرزندانشان او را به شرکت در فعالیت‌های اجتماعی تشویق کنند، یا ممکن است والدین کودکی که خیلی فعال است بکوشند فعالیت‌های آرام جالب‌تری را برای کودک فراهم و جایگزین کنند. اما این همبستگی چه مثبت باشد و چه منفی، جا