مقدمه
مطالعه پیرامون نحوه رفتار والدین و ویژگیهای فرزندان موضوع بسیاری از تحقیقات علمی در كشورهای مختلف جهان بوده است از جمله موارد مهم و اساسی در این تحقیق ویژگی عزت نفس كودكان در رابطه با بدرفتاری والدین آنها است.
بدون تردید خانواده عمده‎ترین و مؤثرترین نقش را در فرایند شكل‎گیری شخصیت برای ایجاد حس عزت نفس در كودكان دارد. در خانواده‎ای كه صمیمیت، محبت، مهربانی وجود دارد كودك می‎تواند هم عزت نفس بالایی داشته باشد و هم تغییرات مطلوب در شخصیت او ایجاد گردد. از یك سو كودك می‎تواند با اطمینان به شخصیت خود با مشكلات روبرو شود و از سوی دیگر، بدون داشتن اضطراب و تشویش رفتارهای نامناسب خود را مورد تردید قرار داده و سعی می‎كند آنها را به نحو مطلوب تغییر دهد. شكل‎گیری بنیادین عزت نفس در كودكان متأثر از فضای كلی خانواده است.
می‎دانیم كه اگر گویا فضای كل خانواده هر حركت و رفتار كودك را علی‎رغم نادرست بودن پذیرا باشند، كودك به احتمال زیاد دچار اختلال رفتار می‎گردد زیرا تفاوت بین رفتارهای درست و غلط را نمی‎داند و از دیگران نیز انتظار دارد كه همچون مادر و پدر هرگونه رفتار او را به گرمی و صمیمیت بپذیرد و چون چنین چیزی مقدور نیست   مشكلات و درگیری‎های اجتماعی او آغاز می‎گردد. در نقطه مقابل خانواده‎هایی وجود دارند كه رفتارهای كودك را نمی‎پذیرند و در حقیقت دائماً در حال طرد كودك خود هستند در چنین فضای خانوادگی كودك نمی‎داند چه چیزی باعث قبول و تشویق از طرف دیگران می‎گردد و كودك در هر امری دچار بلاتكلیفی است.
عزت نفس مبتنی بر ارزیابی قضاوتهایی است كه شخص درباره خصوصیات خود به عمل می‎آورد. روانشناسان و جامعه‎شناسان عزت نفس را از شخصیت و هسته مركزی سازگاری اجتماعی می‎دانند «اسلامی نسب، 1373».
تحقیقات انجام شده بر ارتباط متقابل بین عزت نفس فرد و تصور فرد از توانائیهای خود تأكید دارد بدین معنا كه اگر عزت نفس كاهش یابد، احساس ضعف و ناتوانی در فرد ایجاد می‎شود و بالعكس با افزایش اعتماد به نفس احساس توانمندی به وجود می‎آید.
خانواده‎ها یا والدینی كه بطور مستمر كودكان خود را مورد حمایت قرار می‎دهند، با آنها گرم و صمیمی‎اند و كنترل منطقی و متعادل را اعمال می‎كنند، در فرزندان خود اشتیاق ابراز رفتارهای اجتماعی قابل قبول را ایجاد می‎كنند و زمینه را برای بروز استعدادها و توانائیهای كودكان و نوجوانان خود فراهم می‎آورند. برعكس والدین آسان گیر كه از كنترل كودكان خود پرهیز می‎كنند، كودكان آنها اشتیاقی ندارند كه از رفتارهای قابل قبول و معیارهای تعریف شده گروه‎های مختلف جامعه اطاعت كنند.