حساس به سرما، با طول عمر متوسط 4 سال که ارتفاع آن به 2 متر می­رسد (شکل 1-1) (ضیایی و همکاران، 1383). این گیاه از خانواده کاسنی1 می­باشد (مظفریان، 1375). کنگرفرنگی در مناطق بدون یخبندان (دارای زمستان­های ملایم) با تابستان­های مرطوب و خنک بهترین عملکرد را دارد. این گیاه با مناطق دارای زمستان سرد و یخبندان سازگاری ندارد و همچنین مناطق دارای آب و هوای گرم نیز برای آن مناسب نیست، زیرا باعث باز شدن سریع جوانه­های گل و خراب شدن قسمت­ های ترد و خوراکی گیاه می­شود. این گیاه نیاز به فصل رشد طولانی داشته و در هوای گرم بهتر رشد می­کند Dermarderosian, 2001)).
 
شکل 1-1- گیاه کنگرفرنگی

1-Asteraceae
این گیاه از طریق رویشی و همچنین بذر و به روش کشت بافت تکثیر می­شود. تمام قسمت­های این گیاه اعم از سر (گل آذین نابالغ)، ریشه و ریزوم، بذر و برگ­های آن استفاده خوراکی دارند. از نظر دارویی ارزش برگ­های کنگرفرنگی بیشترازگل­های آن است. برگ­های سال اول (برگ­های بسیار بزرگ به شکل طوقه­ای) و به ویژه برگ­های مربوط به پایه­هایی که هنوز گل نداده­اند جهت مصارف دارویی بهتراست Melilli et al., 2004)). کنگر فرنگی دارای برگ های بسیار بزرگ متمایل به سفید به ابعاد 15 ×40 سانتی متر و دارای دندانه های نوک تیز کوچک است. سطح تحتانی برگ ها کرکینه پوش و حاوی رگبرگ های خیلی برجسته است، برگ های زیرین دارای تقسیمات شانه ای، حاوی لوب های بزرگ دندانه دار و برگ های فوقانی ساده و دارای دندانه های نامنظم است که دارای تقسیمات شانه ای عمیق بریده بریده بوده و رنگ آنها متمایل به سفید است (ضیایی وهمکاران، 1383). در کنگرفرنگی جوانه های گل از قسمت جانبی گیاه بیرون می آیند و هر جوانه گل باز نشده شبیه یک مخروط کاج می باشد با 4-3 سانت قطر که گرد و دارای جوانه های کشیده، براکته های سبز چرمی که هر یک گل ها به رنگ آبی ارغوانی هستند (صمصام، 1374). وقتی این گیاه به ارتفاع نهایی (حد بلوغ کامل) خود برسد دارای یک جوانه­ی انتهایی خواهد بود که ظهور این جوانه اولین نشانه بلوغ گیاه است. بهترین زمان برداشت برگ­ها تابستان می­باشد که در این فصل برگ­ها دارای کمترین مقدار آب هستند (86-82 درصد) و رگبرگ میانی آنها بسیار کوچک می­باشد. برداشت برگ­های کنگرفرنگی باید پس از رشد کامل برگ­ها ولی قبل از ظاهر شدن گل­ها انجام گیرد. بهترین زمان جمع­آوری برگ­ها صبح زود و قبل از طلوع آفتاب است و در این زمان میزان روغن فرار گیاه بالا می­باشد. در صورتی که در طول روز در مقابل هوای گرم و آفتابی تحت تاثیر واکنش ­های شیمیایی انجام شده در گیاه مقدار مواد موثر در اندام گیاهی کاهش خواهد یافت (صمصام، 1374). سطح زیر کشت کنگرفرنگی در جهان بیش از 100000 هکتار می باشد و کل محصول تولیدی در حدود 200000 تن است. تولیدکنندگان عمده کنگرفرنگی کشورهای ایتالیا (52000 هکتارسطح زیر کشت)، اسپانیا (28000 هکتارسطح زیر کشت)، فرانسه15000 هکتار سطح زیر کشت) و یونان (5000 هکتار سطح زیر کشت) می باشند. گونه ای از این گیاه با نام علمی Cynara syriaca Boiss در ایران (قزوین و اندیمشك به صورت محدود) به صورت خودرو دیده می شود (ضیایی وهمکاران، 1383).
1-3- واریته های موجود
کنگرفرنگی دارای واریته های پرورشی یا ارقام زراعی

مختلف است که غالباً جهت استفاده غذایی از ساقه ها و کاپیتول های آنها کشت می شوند. ازجمله واریته های شناخته شده می توان به موارد زیر اشاره نمود (Paris RR, 1971).
1- C. scolymus var.blaue
2- C. scolymus var.macau
3- C. scolymus var.tudella
4- C. scolymus var.caribou
5- C. scolymus var.camus de bertagne
6- C. scolymus var.violet du midi
7- C. scolymus var.violet d’hyeres
8- C. scolymus var.violet de chapeau
1-4- آنالیز تقریبی و ترکیبات کنگرفرنگی
میزان ترکیبات فنلی و فلانوئیدها در برگ کنگرفرنگی در جدول 4-1 آمده است (چراغچی باشی، 1390). کنگرفرنگی در شرایط خشک دارای 7/7 % رطوبت، 9/6 % خاکستر، 5/9 % درصد پروتئین خام می­باشد .(Abdo et al., 2004) عصاره کنگرفرنگی دارای 60/3 میلی گرم بر کیلوگرم گلوکوزید،
80/2 میلی گرم برکیلوگرم گلوکورونید و71/8 میلی گرم بر کیلوگرم اسید کلروژنیک می­باشد (ناطقی و همکاران، 1390).
جدول 1-1- میزان ترکیبات فنل کل و فلاونوئید برگ کنگرفرنگی

ترکیبات
درصد
فنل کل
38/2
فلاونوئید
61/1
 
با توجه به آنالیز آرتیشو می توان به این نکته اشاره کرد که این گیاه می تواند تامین کننده بخشی از احتیاجات طیورگوشتی به ریز مغذی ها باشد. ترکیبات شیمیایی آن شامل: ساپونین، اینولین، سینارین، سیناروپکتین، قندها، آنزیم ها، کافئیک اسید، اوژنول و غیره می باشد (چراغچی باشی، 1390). ساپونین جزء خانواده گلیکوزیدها بوده و با فنل، پروتئین و استرول (مواد اصلی تشکیل دهنده دیواره سلولی) پیوند خورده و اثر میکروب زدایی دارد. سینارین به عنوان ماده کلرتیک و افزایش دهنده ترشحات صفراوی است. سینارین کلسترول را از طریق افزایش دفع صفراوی استرول ها و نیز با افزایش ترشح و تخلیه صفرا کاهش می دهد. سینارین به عنوان عامل اصلی اثرات آرتیشو شناخته شده است، اینولین و فروکتوالیگوساکارید (FOS)1از زنجیره های کوتاه مولکول فروکتوز حاصل شده اند، که باعث افزایش تولید اسیدهای چرب مفید با زنجیره کوتاه همچون بوتیرات داده که موجب حذف مواد توکسیک می شوند (چراغچی باشی، 1390). اینولین Inulin)‏) یک ترکیب شیمیایی با فرمول شیمیاییC6nH10n+2O5n+1  است. اینولین ها گروهی از پلی ساکاریدهای طبیعی

1- Fructo Oligo Sacharid
هستند که توسط انواع زیادی از گیاهان تولید می شوند. اینولین در تعدادی از گیاهان به عنوان منبع
ذخیره ی انرژی خصوصاً در ریشه ها و ساقه های زیر زمینی است. بیشتر گیاهانی که اینولین را جهت ذخیره ی انرژی سنتز و ذخیره می کنند. از فرم های دیگر کربوهیدرات همانند نشاسته جهت
ذخیره ی انرژی استفاده نمی‌کنند (فاتح، 1389). امروزه یکی از اهداف اصلی پرورش دهندگان جوجه گوشتی بالابردن کلیه پارامترهای تولید از جمله ضریب تبدیل غذایی، میانگین افزایش وزن، کاهش چربی حفره بطنی می باشد. باور بر این است که اشکال مختلف تهیه شده از گیاه آرتیشو تقویت کننده عملکرد کبد وکلیه مخصوصا در هنگام استرس های متابولیکی (سوخت وساز) است