فصل اوّل: کلیات پژوهش

چکیده  پژوهش.………………………………………………………………………. 1

بیان مسأله……………………………………………………………………………… 6

اهمیت و ضرورت پژوهش……………………………………………………………. 9

هدفهای پژوهش………………………………………………………………………. 10

فرضیه­ های پژوهش………………………………………………………………….. 10

تعاریف مفهومی متغیرهای پژوهش…………………………………………………. 11

تعاریف عملیاتی متغیرهای پژوهش…………………………………………………. 11

تعریف متغیر کنترل…………………………………………………………………. 12

فصل دوم: ادبیات و پیشینه تحقیق………………………………………………….. 13

مقدمه…………………………………………………………………………………. 14

نوجوانی………………………………………………………………………………. 14

خصوصیات دوره  نوجوانی…………………………………………………………. 14

رشد فردی واجتماعی دوران نوجوانی……………………………………………….. 19

هویت وهویت یابی دردوره نوجوانی………………………………………………… 16

تاب آوری…………………………………………………………………………….. 17

تعریف تاب آوری……………………………………………………………………. 17

ظهورتاب آوری……………………………………………………………………… 20

تاب­آوری و آسیب­پذیر……………………………………………………………….. 20

ارتباط بین تاب­آوری، مراحل رشد روانی، شناختی، اجتماعی و سلامت روان         22

الگوی تاب­آوری و آسیب­پذیری……………………………………………………… 23

ویژگیهای افراد تاب­آور………………………………………………………………. 24

وجوه تاب آوری……………………………………………………………………… 26

ویژگیهای دخیل درتاب آوری………………………………………………………… 27

سخت‌رویی کلیدی برای تاب­آوری…………………………………………………… 29

مؤلفه­ های تاب­آوری………………………………………………………………….. 29

پژوهشهای انجام شده در این زمینه………………………………………………….. 31

پرخاشگری…………………………………………………………………………… 23

تعریف پرخاشگری…………………………………………………………………… 24

پرخاشگری،خشم،خصومت………………………………………………………….. 37

تاریخچه پرخاشگری…………………………………………………………………. 38

نظریه های مربوط به پرخاشگری…………………………………………………… 49

شالوده زیستی پرخاشگری……………………………………………………………. 52

علل و عوامل پرخاشگری……………………………………………………………. 53

انواع رفتارهای پرخاشگرانه…………………………………………………………. 55

زیانهای پرخاشگری………………………………………………………………….. 58

پرخاشگری در نوجوانان…………………………………………………………….. 59

احساس تنهایی……………………………………………………………………….. 61

تعریف احساس تنهایی……………………………………………………………….. 63

شناخت احساس تنهایی……………………………………………………………….. 67

دربرابراحساس تنهایی چه میکنیم……………………………………………………. 67

انواع احساس تنهایی…………………………………………………………………. 67

رابطه احساس تنهایی با ترس واضطراب…………………………………………… 69

با احساس تنهایی چگونه برخورد می کنیم…………………………………………… 70

چند توصیه برای رفع احساس تنهایی……………………………………………….. 70

طبقه بندی ویس از احساس تنهایی…………………………………………………… 73

ارتباط احساس تنهایی با کودک آسیب دیده درون……………………………………. 73

تفاوت احساس تنهایی با کمرویی و افسردگی……………………………………….. 74

احساس تنهایی درروان شناسی………………………………………………………. 75

ریشه های احساس تنهایی……………………………………………………………. 76

رابطه بین ترس و احساس تنهایی……………………………………………………. 77

رابطه احساس تنهایی با شخصیت خود محور……………………………………….. 78

روش ازبین بردن احساس تنهایی……………………………………………………. 78

ایا درمان قطعی برای احساس تنهایی وجود دارد؟…………………………………… 79

اثرات احساس تنهایی در دوره نوجوانی…………………………………………….. 82

نظریه های مربوط به احساس تنهایی……………………………………………….. 83

فصل سوّم: فرایند پژوهش………………………………………………………….. 96

مقدمه…………………………………………………………………………………. 97

جامعه آماری…………………………………………………………………………. 97

نمونه آماری………………………………………………………………………….. 98

روش جمع­آوری اطلاعات…………………………………………………………… 97

روش و طرح پژوهش……………………………………………………………….. 98

ابزارهای اندازه ­گیری………………………………………………………………… 98

پایایی وروایی مقیاس تنهایی…………………………………………………………. 98

پایایی وروایی مقیاس پرخاشگری……………………………………………………. 99

خلاصه پکیج آموزش تاب اوری…………………………………………………… 100

روش تجزیه و تحلیل داده­ها………………………………………………………… 101

فصل چهارم: یافته های پژوهشی………………………………………………….. 102

یافته ها……………………………………………………………………………… 104

فرضیه اول…………………………………………………………………………. 104

 

فرضیه دوم…………………………………………………………………………. 109

فرضیه سوم…………………………………………………………………………. 110

فصل پنجم: بحث و نتیجه­گیری…………………………………………………….. 111

مقدمه……………………………………………………………………………….. 112

بحث و نتیجه گیری فرضیه اول…………………………………………………… 113

بحث و نتیجه گیری فرضیه دوم……………………………………………………. 119

بحث و نتیجه گیری  فرضیه سوم………………………………………………….. 117

محدودیتها و پیشنهاد‌ها……………………………………………………………… 119

پیوستها……………………………………………………………………………… 120

منابع………………………………………………………………………………… 132

چکیده انگلیسی……………………………………………………………………… 145

 

فهرست جداول و نمودارها

جدول 1-3: طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل………………………… 98

جدول 1-4: بررسی اثر تعاملی……………………………………………………. 105

جدول 2-4: آزمون باکس جهت بررسی همگنی ماتریس…………………………. 106

جدول3-4: آزمون لوین برای بررسی یکسانی واریانس…………………………… 106

جدول 4-4: میانگین اولیه………………………………………………………….. 107

جدول 5-4: میانگین تعدیل شده……………………………………………………. 107

جدول 6-4: آزمون اندازه اثر بر اساس لامبدای  ویلکز…………………………… 108

جدول 7-4: نتایج آزمون اثر آموزش تاب آوری برکاهش احساس تنهای              109

جدول 8-4: نتایج آزمون اثر آموزش تاب آوری برکاهش پرخاشگری…………… 110

 

 

فهرست پیوست­ها

پیوست شماره 1: پرسشنامه پرخاشگری باس و پری(1992)…………………….. 121

پیوست شماره 2: پرسشنامه احساس تنهایی……………………………………….. 123

پیوست شماره 3: خلاصه پکیج اموزش تاب اوری……………………………….. 125

چكیده

هدف: پژوهش حاضر به منظوربررسی اثربخشی  آموزش تاب اوری بر میزان پرخاشگری و احساس تنهایی دانش آموزان پسرسال سوم راهنمایی  انجام شد روش:  این پژوهش از نوع تحقیق آزمایشی با طرح دو گروهی پیش آزمون- پس آزمون با گروه آزمایش و کنترل است. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه­های احساس تنهایی ،پرخاشگری وتاب اوری بهره گرفته شده است. نمونه آماری این پژوهش شامل 30 نفر از دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهر رشت است که به روش نمونه گیری خوشه ای و تصادفی ساده انتخاب شده و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایشی و كنترل گمارده شده اند. سپس برنامه آموزش تاب اوری به عنوان متغیر مستقل ،طی 10 جلسه 75 دقیقه ای و در طول دو ماه ونیم،بر گروه آزمایشی اعمال شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل كواریانس چند متغیره (مانكوا) و با بهره گرفتن از  نرم افزار کامپیوتری 18 SPSS بهره گرفته شده است.یافته ها: نتایج نشان می دهند كه F مشاهده شده از نظر آماری در سطح( 05/0 p< ) معنی دار است. نتیجه گیری: بر اساس یافته ها، اجرا برنامه آموزش تاب اوری می تواند در کاهش پرخاشگری و احساس تنهایی دانش آموزان پسر موثر باشد. بنابراین در نظر گرفتن این برنامه در مدارس،می تواند برای دانش آموزان مفید باشد.

 

واژگان کلیدی : تاب  آوری، پرخاشگری،احساس تنهایی ،دانش آموزان.

 

مقدمه

 

تاب­آوری[1] به عنوان یکی از سازه­های اصلی شخصیت برای فهم انگیزش، هیجان و رفتار      مفهوم­سازی شده است(بلاک،2002). ورنر و اسمیت[2](1992) تاب­آوری را ساز و کار ذاتی خود اصلاح­گری انسان می­دانند. افزون بر این به باور ورنر(1997) تاب­آوری، صرف نظر از خطرات تهدیدکننده، عاملی بالقوه در همه افراد برای تغییر و دگرگونی است. بلاک(2002) بر این باور است که تاب­آوری توانایی سازگاری با شرایط محیطی و مهارگری وقایع پیش ­بینی نشده است(لتزرینگ، بلاک و فوندر،2005). هسته مرکزی سازه تاب­آوری را این پیش فرض تشکیل می­دهد که فطرتی زیست­شناختی برای رشد و کمال در هر انسان وجود دارد( طبیعت خود- اصلاح­گری ارگانیسم انسانی) که به طور طبیعی و در شرایط معین محیطی می ­تواند آشکار شود(ورنر،1997). به باور ماستن(2001) هنگامی که فاجعه از سر بگذرد و نیازهای اولیه انسان تأمین گردد، آن­گاه تاب­آوری به ظهور می­رسد. در نتیجه فرآیند تاب­آوری، اثرات ناگوار، اصلاح یا تعدیل می­شوند و یا حتی ناپدید می­گردند(توگارد و فردریکسون، 2004؛ انزالیچت، ارنسون، گود و مک­کی،2006؛ فریبرگ، هجمدال، روزنوینگ، مارتینوسن، اسلاکسن و فلاتن،2006).

از سوی دیگر تاب­آوری سازگاری درونی و بیرونی فرد تحت شرایط چالش­انگیز است که فرد بدون آسیب­پذیری زیاد به مبارزه با شرایط چالش­انگیز می ­پردازد و یا با این شرایط سازگار می­شود(هانتر و چندلر، 1999). بنابراین، تاب­آوری مؤلفه­ای است که به افراد کمک می­ کند تا با جهانی که دائماً در حال تغییر است، سازگار شوند. فریبرگ، بارلاگ، مارتین­سون، روزنبرگ و هجمدال(2005) در پژوهشی نشان داد که تاب­آوری به فرد این توانایی را می­دهد تا فردی تأثیرگذار باشد و در مقابل شرایط سخت به صورت انعطاف­پذیری واکنش نشان دهد. بنابراین، با توجه به مطالب فوق منطقی است که در حیطه تاب­آوری به مسأله سلامت روانی[3] نوجوانان بپردازیم چون در نوجوانان این توانایی وجود دارد تا بتوانند در شرایط چالش­انگیز و در هنگام بروز مشکلات خود را با آن شرایط انطباق دهند و سلامت روانی بهتری را داشته باشند و پژوهشها نیز حاکی از آن است نوجوانانی که این خصیصه در آنها بیشتر وجود دارد، رفتارهای آسیب­رسان[4] کمتری را نشان داده­اند و همچنین در سلامت روان نمره بهتری را کسب کرده­اند(ورنر، 1995).

همچنین خلق مثبت یکی از عواملی است که منجر به افزایش تاب­آوری و رضایت از زندگی      می­شود. پژوهشها حاکی از آن است افرادی که خلق مثبت بالایی دارند، معمولاً تاب­آوری آنها نیز بالاتر است.

در سالهای اخیر رویکرد روانشناسی مثبت نگر[5]، با شعار توجه به استعداد ها و توانمندی های انسان، مورد توجه حوزه های مختلف روانشناسی قرار گرفته است. این رویکرد، هدف غایی خود را شناسایی سازه ها و شیوه هایی می داند که بهزیستی[6] و شادکامی انسان را فراهم می کند. از این رو عواملی که موجبات تطابق هرچه بیشتر آدمی با نیازها و تهدیدهای زندگی را سبب گردند، بنیادی ترین سازه های مورد پژوهش این رویکرد می باشند. در این میان تاب آوری[7] جایگاه ویژه ای، مخصوصا در حوزه های روانشناسی تحولی، روانشناسی خانواده و بهداشت و سلامت روانی به خود اختصاص داده است (کمبل-سیلس، کوهان و استین[8]، 2006).  تاب آوری، فرایند توانایی یا پیامد سازگاری موفقیت آمیز علیرغم شرایط چالش برانگیز و تهدید کننده تعریف شده است (گارمزی و ماستن[9] ، 1991) و نه تنها در برگیرنده شکست ناپذیری در حالت های اضطرابی می باشد، بلکه توانایی های بالاتری برای پوشش مجدد حوادث ناگوار می باشد(گارمزی،1991).

واژه تاب آوری را می توان به صورت بیرون آمدن از شرایط سخت یا تعدیل آن تعریف نمود. در واقع تاب آوری ظرفیت افراد برای سالم ماندن و مقاومت و تحمل در شرایط سخت و پرخطر است که فرد نه تنها بر آن شرایط دشوار فائق می شود بلکه طی آن و با وجود آن قوی تر نیز می گردد. پس تاب آوری به معنای توان موفق بودن، زندگی کردن و خود را رشد دادن در شرایط دشوار (با وجود عوامل خطر) است. این شرایط خود به خود ایجاد نمی شود مگر اینکه فرد در موقعیت دشوار و ناخوشایندی قرار گیرد تا برای رهایی از آن یا صدمه پذیری کمتر، حداکثر تلاش را برای کشف و بهره گیری از عوامل محافظت کننده (فردی و محیطی) در درون و بیرون خود که همواره به صورت بالقوه وجود دارد، بکار گیرد (کاظمی،1383).

تاب آوری با در نظر داشتن توام شرایط استرس زا و توانایی ذاتی افراد برای پاسخ گویی، دوام آوردن و رشد نرمال در حضور شرایط استرس زا مطرح می شود. مفهوم تاب آوری یک راه حل امید بخش و خوشایند است، زیرا سرانجام سختی ها و شرایط بد دوران کودکی می تواند بالقوه ویرانگر و ناامید کننده باشد. شواهد روشنی در مورد وجود رابطه میان وقایع ناخوشایند و سختی زندگی در دوران کودکی با بروز اختلالات روانی در سال های بعدی زندگی وجود دارد که از این اختلالات می توان افسردگی، سوء مصرف مواد و خودکشی را نام برد (کاظمی،1383).

مدی و خوشابا[10] (1994) بر این عقیده اند که سرسختی روانی[11] یا همان تاب آوری، یکی از شاخصه‌های سلامت روانی است و برای افزایش سلامت روانی افراد می باید تاب آوری آنها را افزایش داد.

 

فصل اول

 
 بیان مسأله

 

تاب آوری از جمله این ویژگی های بسیار مهم است که می تواند در بالا بردن سطح بهداشت روانی افراد تاثیر بسزایی داشته باشد. تاب آوری ظرفیت بازگشتن از دشواری پایدار و ادامه دار و توانایی در ترمیم خویشتن است این ظرفیت انسان می تواند باعث شود تا او پیروزمندانه از رویدادهای ناگوار بگذرد و علیرغم قرار گرفتن در معرض تنش های شدید شایستگی اجتماعی، تحصیلی و شغلی او ارتقاء یابد. تاب آوری نوعی ویژگی است که از فردی به فردی دیگر متفاوت است و می تواند به مرور زمان رشد کند یا کاهش یابد و براساس خود اصلاح گری فکری و عملی انسان در روند آزمون و خطای زندگی شکل می گیرد(قاسم نژاد، قربانی، 1387)

واژه تاب آوری را می توان به صورت توانایی بیرون آمدن از شرایط سخت یا تعدیل آن تعریف نمود. در واقع تاب آوری ظرفیت افراد برای سالم ماندن و مقاومت و تحمل در شرایط سخت و پر خطر است که فرد نه تنها بر آن شرایط دشوار فائق می شود بلکه طی آن و با وجود آن قوی تر نیز می گردد. پس تاب آوری به معنای توان موفق بودن، زندگی کردن و خود را رشد دادن در شرایط دشوار با وجود عوامل خطر است. این فرایند خود به خود ایجاد نمی شوند مگر اینکه فرد در موقعیت دشوار و ناخوشایندی قرار گیرد تا برای رهایی از آن یا صدمه پذیری کمتر و حداکثر تلاش را برای کشف و بهره گیری از عوامل محافظت کننده فردی ومحیطی در درون و بیرون خود که همواره به صورت بالقوه وجود دارد بکار گیرد. تاب آوری در مورد کسانی بکار می رود که در معرض خطر قرار می گیرند ولی دچار اختلال نمی شوند از این رو شاید بتوان نتیجه گیری کرد که مواجه شدن با خطر شرط لازم برای آسیب پذیری هست اما شرط کافی  نیست. عوامل تاب آور باعث می شوند که فرد در شرایط دشوار و با وجود عوامل خطر از ظرفیت های موجود خود در دست یابی به موفقیت و رشد زندگی استفاده کند و از این چالش و آزمون ها به عنوان فرصتی برای توانمند کردن خود بهره جوید و از آنها سر بلند بیرون آید(محتشم، امینی راد، 1387)

اینکه چرا پدیده ای به نام تنهایی وجود دارد، اساسا یک پرسش هستی شناختی است و درست است که می توان عواملی که در این احساس نقش دارند و یا عوامل اجتماعی که موجب تقویت این احساس می شوند را وزن کرد، اندازه گرفت و یا مقایسه کرد عده ای سعی می کنند آن را از  میان  ببرند. عده ای دیگر سعی می کنند آنرا کاهش  دهند و کسانی نیز  هستند که سعی میکنند در تنهایی اشان معنایی را خلق کرده و یا بیافرینند. شاید بتوان گفت زندگی مانند سفری است که حتی اگر همراهی داشته باشیم بایستی به تنهایی این سفر یا این مسیر را طی کنیم و تنها راه رهایی از تنهایی می تواند فقط در نفی زندگی و هستی باشد(اسدیان، 1389)

سه نوع تنهایی وجود دارد: اول تنهایی مبتذل: تنهایی مبتذل  یک نوع عکس العمل روح بیمار است. کسی که دچار عقده های روانی و سقوط اخلاقی و یا سقوط عصبی است و یا اصلا کمبود دارد.

از دیگران می ترسد و از جمعیت فرار می کند. خود خواهی و تمایلات سر کوفته در او یک عقده ضد اجتماعی ایجاد می کند. این نوع بیماری‌ها را بیماری‌های (آنتی سوسیال) میگویند. یعنی بیماری‌های ضد جمعیت و آدمهای گوشه گیر و تنها و یا آدمهایی که مثلاً در بازار ورشکست می شوند و یا در زندگی و یا در عشق شکست می خورند. این تنهایی ها یک نوع بیماری است که ارزش بحث ندارد و توسط دکتر روانپزشک قابل معالجه است.

تنهایی دوم تنهایی است که ناشی از رشد روح انسان و بالاتر رفتن آن از سطح رابطه های عادی روزمره است یک انسان عادی صبح که از خواب بلند می شود به فکر زندگیش و خانه اش و شغلش و دوستش است و به  فکر این است که کسانی  را  ببیند و  ارتباط  داشته  باشد و از معاشرتشان لذت ببرد به هر حال این شخص دایما یا در فکر زندگی و پول و تفریح است و یا ارتباط با این و آن و لذت بردن از زندگی در همه ابعاد گوناگونش. اما گاهی تکامل روح انسان به جایی می رسد که از سطح این روزمرگی ها- و جاذبه هایی که انسان های معمولی را در بر می گیرد و مشغول می کند و لذت به آنها می دهد- اوج می گیرد. به میزانی که انسان از سطح معمولی اوج بگیرد به خلوت می رسد بزرگترین عامل در این تنهایی خود آگاهی است. انسان به  میزانی  خودش توجه می کند و یک آگاهی درونی و وجودی می یابد رابطه های بیرونیش کم میشود. به میزانی که رابطه ماورایی پیدا می کند رابطه های روزمره اش کم میشود. اینها عواملی اند که یک انسان متعالی را به تنهایی وتامل درخویش می کشانند (1386).

اما یک نوع سوم تنهایی هم وجود دارد و آن تنهایی مصنوعی است. در اینجا بدون اینکه بیماری روانی یا آن تنهایی فلسفی وجود داشته باشد به انسان یک نوع تنهایی مصنوعی