جایگاه جریمه روزانه//پایان نامه جایگزینهای  کیفر حبس
ضمانت اجرای پرداخت نکردن جریمه روزانه، حبس به ازای باقیمانده روزهای پرداخت است. برای نمونه در فرضی که درآمد روزانه شخص 8000تومان بوده و به علت ارتکاب جرم مستوجب مجازات حداکثر تا 6  ماه حبس تحت تعقیب قرار گرفته شده، درصورتی که دادگاه خواستار تعیین جریمه روزانه به منزله یکی از مجازات اجتماعی باشد، ابتدا 4/1 درآمد روزانه (یعنی 2هزار تومان) را بطور ثابت معین کرده و در وهله بعد، روزهای پرداخت را مشخص می کند که در این مورد حداکثر 180 روز است. حال در صورتی که در این فرض دادگاه 120روز را تعیین کرد، حاصل ضرب یک چهارم درآمد روزانه در روزهای پرداخت 240هزارتومان خواهد بود که محکوم علیه به مدت سه ماه آن را ماهانه پرداخت می کند. ولی درصورتی که شخص در ماه سوم بدون عذر موجه جزای نقدی را نپردازد ، باقیمانده روزهای پرداخت 60 روز است که این مدت را در حبس سپری خواهد کرد.

2-5-2-2-1-2- جایگاه جریمه روزانه در حقوق کیفری ایران[1]
در خصوص جزای نقدی روزانه همانند دوره مراقبتی، متاسفانه در حقوق کیفری ایران از بدو قانون گذاری ( سال 1304) تا به حال، هیچ گونه مقرراتی به تصویب نرسیده است.

تهیه کنندگان لایحه «مجازات های اجتماعی» برای اولین بار در ایران به مجازات جزای نقدی روزانه اشاره داشتند.

تهیه کنندگان لایحه مذکور با قتباس از حقوق سایر کشورها مقرراتی را راجع به جریمه روزانه وضع کردند که در مباحث قبلی به اکثر آن قواعد و مقررات نیز اشاره داشتیم.

جریمه روزانه در م 63 ق. م. ا جدید 1392 لحاظ شده است که یکی از جایگزین‌های کیفر حبس است.

م 84 ق . م . ا جدید میزان جریمه روزانه و شرایط آن را مقرر می دارد. جزای نقدی روزانه عبارت است از  تا  درآمد روزانه محکوم . . . )

 2-5-2-3- خدمات عمومی[2]