بازداشتگاه//پایان نامه درباره جواز سلاح مأمورین
بازداشتگاه:

بازداشتگاه که محل نگهداری موقت متهمان است به سه نوع تقسیم شده­اند:

الف) بازداشتگاه امنیتی: طبق ماده 1 آیین­نامه نحوه اداره بازداشتگاه­های امنیتی مصوب 30 /8/1385

رئیس قوه ­قضاییه: محل نگهداری متهمانی است که به لحاظ حساسیت­های امنیتی و نظامی و با قرار کتبی مقام­های صلاحیت­دار قضایی تا اتخاذ تصمیم نهایی به آنجا معرفی می­شوند و تحت­نظر سازمان زندانها اداره می­گردد.

ب) بازداشتگاه موقت: بازداشتگاه مذکوردر سال 1385 به موجب آیین­نامه اجرایی مصوب قوه ­قضاییه به وجود آمده و با حفاظت معمولی، عدم احداث برجهای دیده­بانی و استفاده از سیم خاردار در اطراف و تحت نظر سازمان زندانها اداره می­شود و مخصوص نگهداری متهمانی است که صدور قرار تأمین به بازداشت آنها منجر شده است.

ج) بازداشتگاه عمومی: بازداشتگاه مذکور موضوع ماده 4 آیین­نامه اجرایی زندانها در سال 1384 می­

باشد که مخصوص نگهداری متهمین غیر از اشخاص زیر 18 سال تمام و متهمین موادمخدر و اعتیاد است.

2- زندان:

به ­موجب ماده 2 آیین­نامه اجرایی زندانها مصوب 1384، زندان محلی است برای نگهداری محکومین قطعی با معرفی مقامات ذی­صلاح برای مدت معین یا به طور دایم به­منظور تحمل کیفر با هدف حرفه­آموزی.

2- تحت­نظر: قانونگذار در قانون آیین دادرسی دادگاه­های عمومی و انقلاب در امور کیفری در سال 1378 در مواد 24 و 123 از واژه­ی تحت­نظر استفاده کرده است. ماده 24:…… و حداکثر تا مدت 24 ساعت می­توانند متهم را تحت­نظر نگهداری نموده و… هم­چنین در ماده 123 اشعار می­دارد: متهم از هنگام ابلاغ برگ جلب تا حضور نزد قاضی تحت­نظر و محافظت خواهد بود. در ماده­ی120 ق.آ. د. ک. مصوب 1290 نیز این اصطلاح بکار رفته است. کمیسیون مشورتی اداره حقوقی دادگستری در نظریه مورخ 11/4/1346 اعلام نموده منظور از تحت نظر قرارگرفتن، بازداشت نیست. تحت­نظر بودن با حبس و بازداشت از جهت کیفیت اجرا اختلاف دارد. اداره حقوقی قوه ­قضاییه در نظریه مشورتی شماره 1976/7 – 8/5/67 نیز اعلام داشته: زندانی و بازداشتی به عنوان تحت نظر بودن در قانون پیش­بینی نشده تا بحث از شمول مقررات مربوط به زندانها در مورد آن مطرح گردد. در عمل مشاهده می­شود که تحت­نظری را به عنوان بازداشتی تلقی کرده و فرد را بازداشت می­کنند اما